Seni sevmeye hayır'ım

Seni sevmek

Seçeneksiz kalmaktır

Belki kabullenmek

Az da bilenmektir acıyla

Yoğrulup düşlerin kıyısında

İz gören bir zaman

Sevmek

Ayrılıktır

Hele seni sevmek

Bir düz yazıya yazılamayacak kadar ağır

Şiire işlenemeyecek kadar

Baharsız düşlük bir mevsim

Seni sevmeye hayır’ım

Seni sevmek

Cebimde güneş

Ufukları kararan bir eski kentle

Aklımın döşemelerinde ağır ağır uzanan

Dimdik bir anıt

Sesi bekletilmiş bir yalnızlıktan doğan

Yelkovansız bir zaman

Sevmek

Yağmurun toprağa emzirmesini öğretmek gibi

İçimizde ağaran tanrının

İzlerini diriltip

Ağız tadıyla dayandığımız günahların

Bilerek şahitliğini tutmak gibi

Korkunç bir o kadar da günahsız

Seni sevmeye sus’mam

Seni sevmek

Kalbi çift atan

Tek kapıdan geçmek gibi vahasız bir çöl

Gülü dikene batırıp

Kör karanlığıyla gökyüzünü kaldırıp

Sıcağında dönenip güneşin

Doldurmaya yetemediği bucaksızlıkla

Yalnızlığın kışı kışkırttığı gibi

Gözlerinden düşen iki bahar

Son ve ilk

Seni sevmeye dair’im

Sevmek seni

Kırk ikindi yağmurlarında

Apansız irkilmelerine tutulup

Her şeyin sen olduğu

Unutulduk şeylerin

Aymazlığında giden bir göç

Ahir zamanın ölüm korkusundan

Utanan tenime yakışan ikinci bir yüz

Haykırışı ayağı kırık bir kentin

Yalnızlığa kesmiş gövdesinde

Suretsiz yakalanan bir ruhun

İç odalarında bir unutuluşun

Bin kurdu seni sevmek

Bu kadarım

Dün kadar

Bugün kadar

Yarın kadar

Çoğu senin kadar

Seni sevmeye hayır’ım

Berfin Bahar Kasım 2009

Canan Al(Nehir Amara)