Aşk ve büyümek

İçimde ağlayan çocuk

Büyüdü göz yaşlarımı emzirmekten

Her mevsim

Simitçilerin durak yeri olurdu gözlerin

Ellerimizde kırıntılarından hayatın

Atardık martılara

Canımız çekse denizi yutardık

Ergen bir maviye boyanırdı şekerci çocuklar

Yaşamakla arasında ölümün

Tut ki sıralı dağlarımız olsun

Birbirine zincirli

Tut ki deniz olmasın coğrafyamızda

Terlemesinden gözlerinin

Umuda yürüyelim

Bilirsin mavidir rengi

Sıkı sarıl

İçimden bağırıyor

Ruhsuz bir öfke

Nereye kaçıyor çocuklar

Daha suçiçeği çıkarmadı

Yüzüm kızarmadı aşka yakalanmaktan

Tut ki aşk sensin

Sinmişsin sevinçlerimin kaçış aralarına

Tut ki yanlışı benim cümle alemin

Dilemek özrü kalsın çocukluğumun

Boğulmalı idi

Kucağında düşlerim

Çiçek mevsimine erişmemeliydi boyum

Zaman tünelinde bıkkın bir marş

Mücadelesini anlatmalıydı

Tut ki yorgun bir savaşçısın

Mızrağı yüreğimin ortasında kayıp

Güzel gelirdi ninniler

Eli öpülecek zamanımdı yaşlıların

Büyüyorduk

Ülkeme duyuracaktım seni

Beraber kurtarmaya ikimizi

Tut ki ülke sendin

Ortasına düşüp yüreğimin

Berfin Bahar dergisi Mart 2010

Canan Al (Nehir Amara)