Beyaz güvercinler de vurulur

Yoksul bir ay düşer mavi sulara…
Afrikalı bir abanozun sıska bedeninde
İpince bir boyun yağmalar düşlerimizi
Talan edilmiş bir coğrafyanın fersiz gözlerinde,
Güneş görkemini yitirir Haziranda bile…

Janjanlı kumaşla örtülüdür kirli ten,
Duvarlarda kimliksiz öykü eskizleri,
Her sokakta bedeli ödenmeyecek aşk ilanları,
Sallanır bir anarşistin başkaldıran inancıyla.

Ufuk çizgilerinde çürür
Gökyüzünün mor dudakları.
Her ölüm mekân tutar kuşkanadında,
Uçurduğumuz beyaz güvercinler de vurulur
Her şafağın doğum sancılarıyla…

Nice dağlar kaçar o varsıl kentlere
Leylak kokularıyla özlenen sevgililerce.
İçimizdeki sözcüklerde mülteci şimdi,
Vatansız şairlerin türkülü diliyle…

Ve…
Yoksul bir ay düşer mavi sulara…
Boğdurulmuş bir haklılığın çığlığıyla
İçimizde durmadan aç çocuklar büyür.
Uçurduğumuz beyaz güvercinler de vurulur…

24/04/2010 20:30 İstanbul