Sensizistan

Herhangi bir deneme sınavında, çok soru kaçırmam Coğrafya’dan...

Mercimeğin Urfa’da, zeytinin Gemlik’te yetiştiğini bilirim ve yine bilirim, bir şair marifetiyle, aynı beldeye doğru denizi gördüğümde, çok şaşırmamam gerektiğini!

Sahi, sen sever miydin, coğrafya derslerini? Dağların denize bakan yamaçları süsler miydi defterini? Gitmek ister miydin bir gün, parmağını üzerine bastığın ülke başkentlerine?

Elim alışıktır ilkokuldaki “Türkiye” haritası denemelerinden, Hatay’ın kıvrımını çizmeye, lakin elim hiç çizilmemiştir, bahsi geçen kente komşu ülkenin, sınır tellerinde.

Kendi sınırlarımda uyanırım her sabah ve her akşam kendi sınırlarımda uyurum yine!

Sahi, elin, ilk ne zaman çizildi? Biri ilk ne zaman kanattı, sol yanını.

Ne çok zaman sensiz yaşanmış bu coğrafyada, hakkında bilmediğim, ne çok şey var.

Bir gün böyle şeylerden konuşmalıyız senle, ama şimdi değil, daha geniş zamanlarda, "ne zaman size gelsem evde misafir olduğu bir yüzyılda değil, " daha geniş zamanlarda, kaderin rollerimizi bu biçim yazmadığı bir zamanda, belki…

Atatürk’ü bilirim, Zübeyde hanım’ı da, ama muhtemel ki kaybolurum, bir Selanik sokağı’nda...

Hiç kaybolduğun oldu mu? Evden uzak bir yerleri merak edip...

Ben, her gün biraz daha kayboluyorum, her sokağını bildiğim bu şehirde.

Cumhurbaşkanı Devlet’in başıdır, Dışışleri Bakanı Abdullah Gül, Kadından Sorumlu Devlet Bakanı Nimet Çubukçu. İstanbul’dan koklarım Ankara’nın havasını.

Ama Ata Kule’den seyretmişliğim yoktur başkenti, hangi minibüs Oran’dan geçer bilmem...

Kendi topraklarımda doğarım her sabah ve ölürüm her akşam yine kendi topraklarımda- toprak dediysem lafın gelişi-

Keşke, coğrafi sınırları aşmak için kullandığımız gibi basit formülleri olsaydı, beşeri sınırları aşmanın da…

Pasaport gibi, vize gibi...

İnanırsın bazen geçeceğine, çok istersin, kırmızının üzerinde çok belli olur, beyaz eller, geçemezsin.

Herhangi bir deneme sınavında, çok soru kaçırırım, beşeri sınırlardan.

Sınırlarımı aşamadım, sınırlarını aşamadım.

Beşeri sınırlardan konuşmalıyız senle bir gün, kırmızı çizgilerden, beyaz ellerden konuşmalıyız, ama şimdi değil…

Dört tarafı çöllerle çevrili, gündüzü seni, gecesi beni yakan yakan tek nüfuslu, yalnız bir ülke “Sensizistan”

Muhtelif yorumlar var; geçen gün, bir İspanyol dergisi de beşinci seçmiş, en güzel şehirler arasında, ama bana kalırsa, yaşanacak memleket değil,
sensiz İstanbul…