Sensizliği sensiz yaşamak istiyorum...

Yapma bunu bana ne olur.
Yaşadığımız onca güzel şeyin hatırına artık saklanma.
Hem “yaşandı ve bitti artık” diyorsun, hem de sensiz kalmama bir türlü izin vermiyorsun.
Anlamıyor musun?
Sensizliğe alışmaya çalışıyorum.
Görmüyor musun?
Nasıl canım yanıyor, gitgide nasıl yok oluyorum.
Hissetmiyor musun?
Deliler gibi özlüyorum.
Neden, evin içinde nereye baksam, sen de oradan hep bana bakıyorsun?
Neden, hala her gece yatağımızın sana ait olan sağ tarafından bana gülümsüyorsun?
Neden, dinlediğim her şarkının içinden hep sen çıkıyorsun?
Neden hala beni terk ettiğin gibi beynimi de terk etmiyorsun?
Kalabalıklar içinde yapayalnız kalmamı, neden, hala hep seni düşünmemi istiyorsun?
Neden? .....
Dolaşma artık evin içinde.
Dokunma ne olur hiç bir şeye.
Evde nefes bile alsam, neyi koklasam, hala buram buram sen kokuyorsun.
Ne olur daha fazla saklanma.
Ya yanıma gel,
Ya da beni tamamen terket.
Artık sensizliğe alışmak, sensizliği sensiz yaşamak istiyorum.

28 Ağustos 2007
Haşim Arıkan
http://hasimce.blogspot.com/