Sensizlik çiseliyor sessizliğime...

Sensizlik çiseliyor sessizliğime...

günün ilk anları ve ilk ışıkları

buğulanmış penceremin kenarından bakarken

sanki boş sokaklarda bir ses arıyorum

hayret !

her zaman duyduğum simitçinin sesi yok

ya ilerideki loş lambanın altında duran

çöp bidonunun müdavimi sarman nerede ki?

hatırlıyorum da

yol boyunca dizilen ağaçların yaprakları dans ederdi

rüzgarın esintisi ve sokak lambalarının rengiyle

diğer yöndeki parkın yanan ışıkları da yalnız

ne bir yaprak kıpırdıyor ne de bir esinti var bu sabah.

günün ilk saatleri, ilk anları şu an

nedendir bilmiyorum içim yutkunuyor

boğulur gibiyim,

sesim titrek ve ağlamaklı

sessizlik çiseliyor sensizliğime.

içimde sen fırtınaları eserken

bir işaret bekliyor sanki gözlerim,

sıcak bir ses

bir kelime

mesela bir günaydın.

oysa hiç görmedim daha seni,

bu arada nereden aklıma geldi yine

yağmur, tane tane damlaları ile

sessizliği ne güzel bozardı şimdi

kendi melodisi ile düşerken tenime sen diye.

bardaktan boşanırcasına bir yağsa

gözyaşlarım karışırdı damlalarına.

pencerenin kenarında sessizce ağlarken,

ilk fısıltımı her gün olduğu gibi

sıcak bir gülüş ve özlemle karıştırıp

yine sana gönderiyorum bu sabah

"günaydın canım"

(Erol ASLAN)

Fotograf: İnternet