- Kategori
- Şiir
Sensizlk

sen hep güleceksin
Nasıl kıvranıyor bilsen sensizlik
Beynimde
Çıkmak istiyor seninle el ele
Yüreğimin denizlerine
Bir bıçak gibi kesiyor beni
Yokluğun
Soğuk buz gibi
Kutupta bitmeyen gece gündüz gibi
Uzadıkça uzuyor umutlarımın filizleri
Toprağa değiyor kök salıyor
Bedenimi sardığın gibi
Sarsıntılar oluyor içimde
Yerleri değişiyor yüzünün
Hangisine baksam bilmiyorum
Hangisi sana bana getirir
Bu gece özlemlerimin kölesiyim
Sensizlik kırbaçlıyor beni
Ne felaketler gördü evrenim
Ama böylesini görmedi
Emel Aldemir