Sesinin Tatlılığını Özlerim Ben; Türk Musikisindeki Bir Şarkıyı Özlermiş Gibi...

İnsan neden şımarmaya ve sevimli olmaya ihtiyaç duyar? Belki sevilmeyi özlediği için... Yürek dolusu sevgiyi özlediğinden belki. Şöyle canının içine sokacakmışçasına sarılmanın tadına varmak. Onunla konuşabilmeyi başaran sımsıcak bir çift göz. Gözler konuşur mu demeyin konuşuyor işte... Hatta dudaklar rahat durduğu sürece gözler çok daha iyi anlaşabiliyor birbiriyle...
Zaten bir gün birini eş olarak seçersem ve o aşk ile seversem ellerim dudaklarında olacak hep. Ne zaman açılacak birşeyler söyleyecek gibi olsa susturacağım tüm sevecenliğimle... O yine konuşacak elbet... Sesinin tatlılığını özlerim ben, Türk musikisindeki bir şarkıyı özlermiş gibi... Beni büyülemeli dudaklarında esneyen sevgi dolu sözcükleri. Toparlamalı kalbimi bazen, alıp götürmeli bu şehirden... Sonra yine getirmeli... Tüm o sarılmalar, bakışmalar hakedilmeli Yüreğinde önce fethedilmeyi hakettiği gibi...
Sonra hayata onun penceresinden bakmakla yetinmeyeceğim, onun terliklerinde ısıtacağım şımarık ayaklarımı... Kış bi gelsin, dolayacağım boynuma onun atkısını, çekeceğim kokusunu yeni pişen bir ekmeği koklarmış gibi... Bazı sabah uyandırırken alay edeceğim, başucuna doğru eğilip saçlarımla gıdıklayacağım melek yüzünü. Bir iki defa kurtulmaya çalışacak ne olduğunu bilmeden ve açacak bana o hicazlı gözlerini...
Hep arkadaşlarına zaman ayıramayacak öyle, görüşecek ama arkadaşsa benden iyisini bulamayacak. Giyeceğim formalarını sevdiği takımın, takacağım şapkasını dizlerim ellerim hırpalanana kadar futbol oynayacağım.
Onun olmadığı geceler yastıklar benimde boşluğumu hissedip, sıcaklığımı özleyecek... Bir gün benden sıkılır mı diye düşünmeyeceğim. Çünkü beynim hep tetikte olacak ve yüreğim en güçlü mermi...
Hep bu tarafa çalışmayacağız ya, benim dualarıma onunkilerde eşlik edecek... Benimle atacak o sıcacık kalbi ve gün gelecek, benimle girecek yine toprak altına...
Rabbim Bilir.