Sessizliğin durgunluğunda

Sessizim bu aralar ben
Suskunum da
Benim için zordur sessiz kalmak
Suskun da

Mahzun desem mahzun değilim
Sadece ne yapacağımdan habersizim
Bir el bekliyorum
Bulamıyorum

Beni artık benle baş başa bıraktın Tanrım biliyorum
Biliyorum da nedenini anlayamıyorum
Bana bu kadar mı güveniyorsun
Beni bu kadar mı bana emanet ediyorsun
Beni bu kadar mı dinliyorsun

Peki o halde sen benim Tekimsin
Madem öyle uygun buldun
Ben de bu yolunu hoş buldum
Sana karşı çıkmam imkansız
Bu sınavına da baş koydum

Biliyorum benden irade bekliyorsun
Biliyorum benden aşmamı bekliyorsun
Biliyorum bana güveniyorsun
Biliyorum yürümemi seyrediyorsun

Madem öyle ne bekliyorsun
Al beni dedim hep sana
Bıraktın beni bu terki diyarda
Sanma bunlar itham
Serzeniş sadece bu yoklukta

Artık sana olan aşkımdan başka bir şeyim yok
Artık sana olan sevgimin dışında bir arayışım yok
Artık sana olan inancımın dışında inanışım yok
Artık sana kavuşmaktan başka amacım yok

Bu kor hapishanede yandım ben
Bu kapalı devrede tıkandım ben
Bu zorlu yolculukta yoruldum ben
Bu sevgi bahçesinde emekledim ben

Şimdi artık yürüyorum
Hatta artık koşuyorum
Seni her yerde arıyorum
Senin gölgende sığınıyorum

Bu yarattığın evrende ışığa koşuyorum ben
Beyaz pervaneler misali dönüyorum ben
Döndüğüm her yerde tek seni görüyorum ben

Ne dinde , ne ırkta, ne cinsiyetteyim
Ne millette, ne sınırda, ne zihindeyim

Ben senin yarattığın
Bana hediye ettiğin dar kalıptayım
Ama senin sonsuz ruhundayım

Bir çocuğun gülüşünde
Bir geminin pervanesinde
Bir ağacın dalında
Bir nehrin damlasında
Bir çiçeğin özündeyim

Ne kadar şikayet etsem de
Senin yarattığın şahanede nefesim

Ne kadar özlesem de
Senin adaletinde görevimdeyim

Ne kadar al beni desem de
Sessizce beklemedeyim

Sen beni nereye koyduysan ben ordayım
Bir sessizliğin durgunluğundayım


25 Nisan 2006
Carolina Isolabella Özgün