Sevda

Onun değiştiğini kabul edip, onu benden alanlara kin besleyip sevgimin kirlenmesine asla izin veremem.

Benim olan fotografın sahibini görmek için uzun yollara düşebilirim, tam ulaşmış olacağım anda görüşmemizi iptal etmiş olsa bile, seve seve gittiğim o uzun yollardan geri döne bilirim. Hiçte zoruma gitmez. Çünkü inanırım bir işi çıktığına.

Ama benim olmayan birisi için bir adım bile atamam.

Bir adım dahi olsa, beni kendimle çelişkiye düşürür.

Beni, benimle yabancılaşmaya götürür.

Gidemem bir adım bile...

Yapamam yani..

Üzülsemde, kendi kendime içimde derin bir acıyla yansamda, gidemem.

Ben öyle bir aşka imza atamam.

Öyle bir dostluğu istemem.

Öyle sahte, kendini beğenmiş bir sevgiyle birlikte olamam.

Bana hiç çekici gelmez, mini eteğinden taşan beyaz bacaklarının güzelliği, göğüs dekoltesi, dudağının kırmızılığı filan..

Saçlarının uzunluğu kısalığı da beni ilgilendirmez.

Cilvesi bile sıkar beni...

Beni yorar içi boş boş konuşmalar zoraki gülümsemeler.

Saatlerce seyretsemde düzgün vucüdünu beni heyecanlandırmaz.

İlğimi çekmez.

Soğuk gelir.

Onun için harcadığım zamana yazık olur, bende hatırası kalmayacak bir zamanı onunla geçirmektense, bir deniz kenarına gidip denizi seyretmem daha doyurucudur.

Ama benim olan sevdamla, karşılıklı bir kahve içmek bile dolu dolu sevişmelerden çok daha doyurucu olur.

Unutulmaz çünkü..

İzi kalır..