Sevgi emek ister (1)

Sevgi, bir tohum gibidir. Ekilmedikçe bir anlamı ya da bir değeri yoktur. Sahip olana bir faydası da...

Diğer bir deyişle; bir anlamı olması için mutlaka ekilmesi gerekir...

...

Önce, tohumu ekecek bir toprak bulmak gerekir. Onu besleyecek, içinde büyütecek, ayakta tutacak bir toprak. O olmadan olmaz. Odur tohuma verilen hayatın kaynağı…

Sonra ekersiniz tohumu; toprak onu örter ve rüzgârdan, güneşin kavurucu sıcağından, karın buz gibi soğuğundan korurr. Onunla beslenmeye hazır yüzlerce canlıdan da elbet. Yem etmez asla. Bu işi yaparken hiç de karşılık beklemez. Su içirir sakladığı yerde. Hava aldırır üstü örtülü olsa da. Can verir, hayat verir tohuma.

Tohum, topraktan aldığı ile deler yine toprağı. Güneşe uzatır başını. Rüzgâr esse de yıkılmaz bir daha. Sımsıkı tutunur toprağa ve başını eğse bile bazen, dimdik durur ayakta. İyi kök tutmuşsa eğer, sarmışsa toprağı iyice asla yıkılmaz.

Büyür ve kocaman bir çınar olur. Rüzgâr estikçe ve yaladıkça yapraklarını, ses gelir kulaklarımıza müziği andıran tınılarla. Ayrı bir keyif yaşatır dinleyene. Adeta muhteşem bir dansın ahengi gibi sürer gider. Güneş tüm gücü ile yakmaya başladığında da insana rahat nefes aldıran bir gölgesi vardır. Hiç karşılık beklemez. Bir asır yaşar, milyon kere iyilik yapar ve bir tek kere bile karşılık istemez. Fide olduğu günlerde aldığı yeter ona. Yeter ki kesmeyin dalını budağını. Yeter ki katletmeyin yok yere. Yeter ki yaşaması sizi rahatsız etmesin. Yeter ki ürkmeyin siz sevgiden!

Bunaldığınızda sığınabileceğiniz bir gölgeniz olsun istiyorsanız eğer;
Önce EMEK verip fide ekmelisiniz!
Sonra FEDAKÂRLIK edip su taşımalısınız ona!
Ve sizde bu fedakârlığı yapmaya yetecek kadar YÜREK olmalı!

VAR DİYORSANIZ, SİZ DE UMUT VAR DEMEKTİR!

SEVGİ, EMEK İSTER!
EMEK, FEDAKÂRLIK!
FEDAKÂRLIK, YÜREK!
YÜREK İSE İNSANDA OLUR!!!