Sevgi ve nefret karmaşası

İlk tanıştığımızda üniversitede okuyordum. Hiç düşünmeden içgüdüsel bir rahatlıkla ona yaklaşmamı sağlayan tuhaf bir çekiciliği vardı. Birlikte görünmek arkadaşlarım arasında popülaritemi yükseltmişti sanki! Yavaş yavaş varlığına alışmaya başladım. Hakkında olumsuz yorumlar duymuştum aslında. Fakat gençlik işte! Kimin ne söylediği umurumda bile değildi.

Zamanla iyice kaptırdım kendimi. Alışkanlık duygum artık sevgiye dönüşmüştü. Onsuz yaşamak zordu benim için. Hakkında işittiğim her türlü kötü sözü göz ardı etmeye devam ettim. Yıllar geçti ve birlikteliğimiz sürdü. Bana da başkalarına yaptığı gibi zarar verdiğini fark ettiğim halde, onunla ilişkimi sonlandıramadım.

Tam otuz yıl katlandım bu beraberliğe. Duygularım değişkendi aslında. Sürekli iniş çıkışlar yaşıyordum. Sevgim nefrete dönüşüyordu bazen. Kurtulmak için kararlar alıyordum. Hatta bir defasında kesin olarak karar verdim ve onu terk ettim. Tam üç ay boyunca dayandığım zorlu bir ayrılığın ardından, yine ani bir düşünceyle geri dönüş yaptım. Hemen her durumda irade sınırlarımı sonuna kadar zorlayabilen biriyken, bu konuda böylesine iradesiz olmam akıl alacak gibi değildi. “Vazgeçtim artık, ondan uzak duracağım” demiştim çevremdekilere. Biliyordum, sözümden dönersem en çok annem üzülecekti.  

O gün hissettiklerim hâlâ olanca netliği ile aklımda. Balkonda tek başıma ağaçları seyrediyordum. Hayatımda kocaman bir boşluk vardı ve onun çektirdiği sıkıntıları bile aşan, anlamsızlıklarla dolu bir dünyanın içinde kaybolmuş gibiydim. Onsuz hiçbir şeyin tadı yoktu sanki! Yeniden birlikte olmayı göze alacak kadar çok sevdiğimi fark ettim.

Şimdi yine birlikteyiz ve ben sevgi ile nefret duyguları arasında bocalamaya devam ediyorum. Bazen sabahları uyandığımda yeni kararlar alıyorum. En azından odalarımızı ayırarak yanımdan uzak tutsam çok iyi olacağını düşünüyorum. Fakat ne mümkün! Öğleye kadar süren bir çaba, işe yaramadan heba olup gidiyor. O çok tehlikeli olmaya başladı. Özellikle bilgisayar başındayken dalgınlığımdan istifade ederek sinsice beynime sızmasından,  gün boyunca beni tutsak almasından bıktım usandım artık.

Sigaradan söz ediyorum. Beni öldürmeden önce, benim hızlı davranarak kurtulmam gereken baş belası tutkumdan!

Bu kadar uzun süren bir alışkanlıktan sonra vazgeçebilmek için bildiğiniz iyi bir yol var mı acaba?