Sevgi yerine taştan kalp

Çoğumuz sanırım yakın bir ilişkide bulunduğumuz bir kimse ile çatışma veya tartışma seviyesinde bulunmuştur. Böyle bir şey olduğunda sinirlenip o kişiden öç almak isteriz. O kişinin yapmış olduklarının bedelini ödemesini isteriz. Etrafımızda ıstırabımızı, acı deneyimlerimizi ve hasar görmüş, ayrılık getiren ilişkilerimizi ortaya çıkarmak, göstermek isteriz.

 

Aslında ilişkiler düzgün yürürken birbirimize bu kadar kötü davranabileceğimizi tahmin bile edemezdik. Neticede birbirimizin ıstırabından haz almaya başlarız. İşte ''taştan kalp'' dediğimiz özelliğimiz ortaya çıkar. Biz insanlar birisi ile anlaşmazlık sonucu ayrıldığımızda önceki sevgiyi ve bağı nefrete dönüştürerek sevgimizin zıddından oluşan nefretlerimizden haz alırız.

 

Nefret ve ıstıraplarımız bencil egolarımız neticesinde haz haline gelerek çatışılan diğer kimsenin acı çekmesine sebep oluruz. Burada bu konuda çatışan kimseler arasında karşılıklı oluşan bir algılama söz konusudur.

 

Ortaya çıkan bu ''taştan kalp'' seviyemiz bizi gelişmeye sürükler. Aslında içimizde gizli kalan nefretimiz ortaya çıkar ve önceki sevgimizi hatırlayamayız. Nitekim ortaya çıkan bu durumdan önceki ilişkimiz aslında iyiydi. Öyle bir nefret deliliği içerisine gireriz ki, önceki iyi ilişkimizi çoktan unutmuş oluruz. Karşılaştırdığımızda ise bu fark o kadar büyüktür ki, aynı ''yan yana güzellikler içerisinde açan değişik çiçekler veya birbirleriyle ahenk içinde oynayan yavru kediler'' ile ''neredeyse sonsuza dek birbirine karşı nefret hissi duyan iki vahşi ve bencil insan'' karşılaştırmasında olduğu gibi...

 

Doğamız bizi haz almaya yönlendirir fakat gerçek doğamız sevgi ile haz alır. Günümüzde dünyadaki çiftler ilişkilerinde birbirlerine benzer şekilde ayrılıklar yaşarlar. Bu tarz örnekler bize küçük dünyasal bencil seviyemizde ''taştan kalp'' şekline geçtiğimizin göstergesidir.

''Taştan kalp'' ve onun çeşitli seviyeleri bu dünyada başlayıp sonsuza dek devam eden bir kavramdır. ''Yaşam doğada harikadır, taze bal, süt ve nice yetişen meyveler…'',  aynı zamanda diğer tarafta, ''Katılaşmış ve kuvvetli şekilde doğayı işgal eden insanlar...''. İşte bu şekilde de ''taştan kalp'' yine önümüze çıkabiliyor. ''Taştan kalp'' kavramı aşılmasına gereksinim duyduğumuz ortak derdimizdir.