- Kategori
- Deneme
Sevgi...
Yıllanmış kırmızı şarabın rengine bürünür sevgi...
Sevginin zamanı ve yaşı var mıdır? Olsaydı eğer, hayatın kahrı çekilir miydi hiç? “Sevgi neydi? Emekti. Dostluktu. İyilikti. Uçuşan yapraktı. Boş bir salıncak”tı. Ünlü yazar Cengiz Aytmatov, “Selvi Boylum, Al Yazmalım” romanında ki, “sevgi” duygusunu farklı öznelerle anlatıyor.
Sevgi…
Yaşamın içinde, engelleri, engebeleri aşabilmek!
Kendince bir hayata merhaba diyebilmek!
Sevgiyle yakalayabilmekti, zamanı ve anı…
Sevgiyle bakabilmekti, hayat denilen, yaşama…
“Seni o kadar çok seviyorum ki” de, saklıydı tüm büyü…
Sol yanında beslenen / demlenen içsel duygun da, yücelen umuttur, Sevgi’n.
Ayların, mevsimlerin adı ister eylül, ister ekim, istersen “İlkbahar” / Zemheri olsun ; fark etmez, duygunun yürekte ki, sevgi iklimine giden mevsimi…
Kalpte içselleşen sevgi; milyon kere budansa da dalları, kılırsa da kanatları, sevgi duvarına çarpar...
Çünkü sevgi’n umudun ve hayat kavganın öznesidir!
Bazen, yitirilir gibi olunsa da, kalpte ki, sevgi…
Masmavi bir gökyüzünde kuş’ların kanat çırpışında çıkan, sesin…
Binbir renklerle açan çiçeklerin, topraktan yeryüzüne doğru çıkarken, yayılan kokun…
Yeryüzüne, sağanak yağan yağmurun hemen peşine, gökyüzünde oluşan gökkuşağın…
Öylesi bir an da! Bir insanın gözünden çıkan kıvılcımın sevgiye açılan penceresidir.
Sevgi…
İnsanca yaşamı yitirenlerin, ırkçı, etnisite, dinci ve savaş çığırtkanların kurşunlarına, iftiralarına, işkencelerine kurban edilse de acımasızca.,, Can evimiz de, yaşayan / yaşatılan, karşılıksız, beklentisiz ve çıkarsız sevgiyi / sevgiliyi yok etmeye, dünyadaki en şiddetli savaşların dahi gücü yetmez…
Dünyamız da, barışın, umudun ta kendisidir, Sevgi.
Üstat, Sait Faik Abasıyanık’ın dediği gibi,
Bir gün gelecek…
“Dünyayı güzellik kurtaracak, Bir insanı sevmekle başlayacak her şey”
https://www.youtube.com/watch?v=AL2Nlt1Yezo
Sedat Çalışkan