Sevgi

SEVGİ ve PAYLAŞIM üzerine bir yazı okudum, çok beğendim, sizinlede paylaşmak istedim, kendi anlatımımla aktaracağım size konuyu:

Ermişlerden birine sormuşlar;' Sevginin sadece sözünü edenlerle onu yaşayanlar arasında ne fark vardır' diye,
Bakın göstereyim demiş, Ermiş,
Önce sevgiyi sadece dilinde söyleyen, ama gönülden duymayan kişileri yemeğe davet etmiş , hepsi yerlerine oturmuş, tabaklar içinde sıcak çorbalar ve enfes yemekler gelmiş, ardından derviş, kişilere bir metre boyunda
kaşıklar vermiş yemekleri yiyebilmeleri için, kişler birer metrelik kaşıkların ucundan tutup yemeği almışlar ama ağızlarına götürememişler yani, yemeklerin hiç birini yiyememişler, aç kalmışlar, ermiş hiç ses çıkarmamış, onları uğurlamış,
Sonra, Sevgiyi gerçekten bilenleri ve yüreklerinde yaşatanları çağırmış yemeğe , o kişiler gelmiş hepsinin yüzleri aydınlık, gülümseyebilen güzel insanlarmış,
Ermiş onlarada aynı birer metrelik kaşıkları dağıtıp yemekleri yemelerini istemiş, buyrun demiş,

Sevgi insanları her biri birer metre olan kaşığı yemeklere daldırıp karşısındaki arkadaşlarına uzatarak yedirmeye başlamışlar, hepsi karşı arkadaşını yedirince hepsi yemeklerni yemiş ve hepsi doymuş, sofradan şükür ederek kalkmışlar ve ermişe sonsuz teşekkürlerini iletmişler.

'işte' demiş ermiş, Kim ki hayat sofrasında yalnız kendini düşünür ve doymayı isterse o kişi aç kalır, kimki arkadaşını düşünür ve doyurursa o da arkadaşı tarafından doyurulacaktır.
Son olarak,
Hayat pazarında daima sevgiyi paylaşanlar kazançtadır, diyor.

Sevgilerimi gönderiyorum.