Sevmeye, sevdalanmaya dair...

Neler yaşıyoruz neler zamanın içinden geçip giderken!

Bazen farkında bazen de farkında olmadan akıp gidiyoruz yatağını bulmaya çalışan bir su misali.

Acılara göğüs geriyoruz, mutluluklar yaşıyoruz.

Sevinçlerden geçip hüzünlere bulaşıyoruz kimi zaman.

Ekmek kavgasıdır diyoruz.

Büyük balık küçük balığı yutar diyoruz.

Ekmek aslanın ağzındaydı şimdi midesinde diyoruz.

Derken de ayakta kalma mücadelesi veriyoruz.

Ayakta kalanlarımız tüm olumsuzluklara rağmen kendimizle gırgır geçip “yıkılmadım ayaktayım” diye de bir şarkı tutturuyoruz.

Ama ne yaşarsak yaşayalım, hangi evrelerden geçersek geçelim, zenginliğe ya da fakirliğe aldırmadan hepimiz aynı şeyi istiyoruz, aynı şeye imreniyoruz.

Sevmeye… sevdalanmaya… sevilmeye…

Fakir ama gururlu gencin aşkı da olsa olur diyoruz.

Ahlar çekiyoruz vahlarda buluyoruz kendimizi.

Bir daha aşık olmak mı diye ettiğimiz yeminleri unutuyor yine aşkın kollarına atıyoruz kendimizi.

Bazen hayata küsüyoruz onun yüzünden.

Nerde benim ruh ikizim diye hayıflanmaktan öteye gidemiyoruz çok zaman.

Gözümüzün önündekini göremiyoruz bazen de aşkı aramaktan.

Aşktan kaçarken aşka düştüğümüzü anlayamıyoruz her nasılsa!?

Elele gezenleri gördükçe içten içe yıkılıyoruz.

Aşk şarkıları dinleyip kafaları buluyoruz kimilerimiz meyhane sofralarında.

Kendimizi jiletleyenlerimiz de yok değil.

Hatta galeyana gelip aşk şiirleri yazmaya çalışanlarımız da var.

Aşık olup başkalarının kafalarını ütüleyenlerimiz de…

Ağlayanlarımız, sızlayanlarımız, kaçanlarımız, göçenlerimiz, ava çıkıp da avlanıp dönenlerimiz de…

Neler neler!

Hepsi sevmek için… sevdalanmak için… sevilmek için…

Herkesin gönlünce olur inşallah, ne diyeyim? En duru sevdalara tutunmak dileğiyle… Her günümüzün sevgi içinde mayalanması, en güzel sevdalara bulaşması dileğiyle…

Sevgilisi olanın da olmayanın da, herkesin sevgililer günü kutlu olsun!