Seyyah Kalpten Sevgilerle

Karanlıkta güller açar mı? Sıcacık bir sesle, gözlerinde küçük, masum bir çocuk saklayan bir sevgiliye rastlasanız siz ne yaparsınız? Onu incitmeye kıyabilir misiniz?

Sokrates ne güzel demiş "Dürüst insanlar daima çocuk kalır". Ona rastlayınca anladım bu gerçekten doğruymuş. Onun gözlerinin mavisinde güneşler doğabilir, baharlar olabilirdi. Yalancı bahar değildi onun gözleri. Sanki sev beni der gibi bakıyordu. Benim yorgun, çaresiz, seyyah kalbim kıyamadı ki ona. Sevdi işte.

Senin ruhun da benim geldiğim diyarlardan mı gelmişti sevgili? Çok tanıdıktı. Aynı ürkek ama umutlu, fırtınalardan yorgun ama hala ayakta.Yaşamaya pes etmek yok hayata bağlanmak var der gibisin.

Elimde artık pas tutmuş bir anahtarım var. Dilek kapılarımı açamadım hiç bir zaman. Bu eski anahtarımla senin kalbinin kapılarını açıp dileklerime kavuşacak mıyım ne dersin ha? Sence bir şansımız var mı oyun arkadaşım? Seninle çok benziyoruz. İkimizin de kalbinde hayatla dalga geçen iki yaramaz çocuk var. Oyunumuzu bozarlarsa tekrar oynarız, savaşırız, çelme takarız kaderimize. 

Hadi o zaman ne duruyoruz başlayalım. Her oyunda elele, beraber savaşalım. Bence biz çok iyi bir takım oluruz seninle.

Seyyah Kalpten Sevgilerle