- Kategori
- Şiir
Sibirya kristalleri

seni soğuğun iliklerime işlediği bir anda tanıdım
yalnızlığın üstüme bir karabasan gibi çöktüğü bir dönemde
bilmiyordun
yalnızlık hep kafamdaki 'sen'i arayışımdı
yoksa
hep kaçtım birilerinden hep uzaklaştım
bu yüzden günü kurtardı ilişkilerim
sen çok güzel gülüyordun
çocuklar gibi gülüyordun
gülerken gözlerinin içi gülüyordu
aşık olduğum tüm kadınlar güzel gülüyordu
cömerttin gülüşünde
ama herkese değil
herkes olmamak içimi ısıtıyordu
birçok insan ilk izlenimde
eminim soğuk bılmuştur seni
aslında soğukluğun yaşamı ciddiye alışındandı
sevdiklerinle paylaşma isteğindendi
çok güzel gülüyordun
aşık olduğum tüm kadınlarda
değerli hissettim kendimi
çok güzel gülüyordun
hüzünlüyken bile
gülüşünün tonundan anlıyordum bunu
aslında sevmiyordun
hüznünü kaygını anlatmayı
ama seni mutlu ediyordu
karşındakinin bunu anlaması
çok güzel gülüyordun
bir bilmece gibi
aşık olduğum kadınlar bir bilmeceydi
bense hep düştüm ardına bilmecelerin
çok güzel gülüyordun
hayata, dünyaya karşındakine meydan okurken bile
hayırların gülüşündeydi
kırmadan incitmeden
çok güzel gülüyordun
mesaj yüklü
aşık olduğum kadınların
hep gözlerinde gördüm tükenenleri
çekildim hayatlarından
kocaman sönmüş bir yürek
gözlerim 'sen'siz
sibirya kristalleri