Şibumi

Kült kitaplarımdan birisi.

1988-2008 arasında 20 kez okumuşumdur.

Çoğu kez, farklı okumalarımda farklı yönleri beni etkilemiştir.

Ancak, her seferinde etkileyen öğe şu olmuştur: Adam bağımsız bir ölüm makinesidir. Herkes için çalışır. Sempati duyduğu bazı siyasal gruplar için bedava çalışır. Hiç hata yapmaz, hiç yenilmez.

Diğer öğeler; çıplak elle ve sıradan evdeki hemen her eşyayla adam öldürebilme, mistik deneyim, ülkesizlik, mağaracılık, go oyunu (ki bu son ikisi romana katılan bilgi niyetine), mutlak yalnızlık, orgazm olmanın kazanç değil kayıp olduğu, vd gibi, çok eklektik bir dağılımda.

Burada sözkonusu olan mükemmellik değil, kitapta Yankiler’den deniyor ama Şibumi aslında tüm insanlardan nefret ediyor. Kendi nefretinin ve insanlarının enfret edilirliğinin azalması için, en uygun olanların sayısını azaltıyor.

Yazarı, Trevanian bir takma ad, bir ‘nome de plume’. Asıl kimliği ölmeden önce ortaya çıktı. Bunun dışında, iyi kitapları olarak, yine benzeri bir tipi 2 kitapta anlattığı, ‘Hesaplaşma’ ve ‘İnfazcı’ var. (‘İnfazcı’ (Eiger Sanction) başrolünü Clint Eastwood’un oynadığı güzel bir filme de konu oldu.) Diğer kitapları başırısız. Hele hele ‘Sıcak Kentte Gece’ feci kötü.

En son momentimde, onu 1968 vektörü bir katil-terörist sayıyorum. Leyla Halid türü. Oysa, 11 Eylül’cüler en son ekol ve daha çok yeğlediğim bir tarzları var.