Şiir candır

İnsan karmaşıktır. Bu yüzdendir ki insanı anlamak da,anlatmak da çetindir hem de çok çetin.Çünkü malzemeniz değişken, zemin kaygandır; uslanmaz,anı anına uymaz,duygusal,medcezirli,ölümlü bir malzemeyle boğuşur, durursunuz. Öyle zordur ki ortak bir dil bulmak, yeryüzünde ki bu dil çeşitliliği insanı anlamak ve anlatmak sevdasının çocuklarıdır kanımca.

İşte tam da bu noktada şiir gelir gözlerinizin içine bakar, zarif parmaklarıyla ellerinizden tutar ayağa kaldırır sizi ve dans etmeye başlarsınız uçarcasına.Ayaklarınızın altına öyle bir umman serer ki özgürlüğün kokusu dolar ciğerlerinize. Gözlerinize kelimelerin renklerini keşfeder. Kulaklarınızda hiç duymadığınız bir melodi akar,hayat akar,duygu akar,özlem,ölüm,sevda akar.

Bu yüzdendir ki insanla şiirin buluşması muhteşemdir.Hem de her yönüyle muhteşemdir.Şair kelimelerini öper,okşar teker teker ve emanet eder okuyucusuna.Şairin dünyayla meselesi vardır elbet;derdini dizelerine yükler,salar yakamozlu bir suya.Şair dansa kalkar şiirle ve şiirin kollarında bütün endamıyla dünyaya dair meselesi salınır.Dar zamanlarda iki satır dize çakar gökyüzüne,geniş zamanlarda kalbi soğuyana kadar anlatır.Bilir üstelik ,kaleminden çıktıktan sonra o şiirin artık ona ait olmadığını.Bin yürek dokunacaktır ona,binlerce göz gezinecektir üstünde,binlerce sevdanın kokusu sinecektir üstüne.Kimi sevgiliyi arayacak onda,kimi ölümü,kimi de belki bir dizenin hatırına tekrar tutunacak yaşamın kıyısına.Şair bilemez artık başka diyarlara saldığı şiirin kaç gönülde gezdiğini, kaç nefesin of çektiğini,kaç yüreğin ah ettiğini bilemez.Sadece hisseder.Hem de şiirini her okuduğunda hisseder.Başka başka lisanlarda,başka başka hayatlarda yeniden yazıldığını hisseder.Çünkü yazdığının adı şiir,aslı insandır.Çünkü aşkı,utangaçlığı,kıskançlığı, unutulmuşluğu, çünkü ıssızlığı,namusu,kanı, savaşı ve barışı,çünkü ihaneti,dostluğu,çaresizliği ve merhameti;harf harf işlemiş,insana dair ne varsa bildik, ayağa kaldırmış dans ettirmiştir.

Ve şiir okumak muhteşemdir. Şiirsever,şairin onun kollarına bıraktığı bu emaneti hep onunmuş gibi sarıp sarmalar. Nefesinin dediği her dize canlanır,gözlerinin dokunduğu her dize dikilir  ve ona koşar.Deli bir okuyuş başlar ,deli bir serüven.Şaha kalkar şiir,şiirseverin kolları arasında.Deli bir sevişme başlar,deli bir bereket.Bin kere okur,bin kere yazar aynı şiiri.Şiirsever ,artık onun olan şiirden her seferinde daha fazlasını ister ve daha fazlasını yükler yaşanmışlığına ait ne varsa.Şiir okumak muhteşemdir.Kelimelerle dans etmektir,kelimelerle zikretmektir.

Şiir, ölümlü insanın ölümle son bulacak  yeryüzü macerasını ölümsüz kılacak en inanılmaz dildir.

denizd