Şiir Çözümleme, Yorumlama

KAR KAR

Farı, kalbim, farı da
Kapına yığılacak karları
Kürüyeme

Ben senin necinim, kalbim
Kulun, kölen, müneccim
İşlerin, açmazlar - - koş aç, koş aç!

Rafında kapkacak, torbanda un
Al bir lenger kar
Deve hamurunu kendine kendin!

Yokum ben, bıktım, gerçek bıktım
Kapan derdinle içerle
Acılar mı anılar mı kar kar

Behçet Necatigil

Ozan, neyin üzerinde duruyor. Bunu bir okuyuşta anlayamıyoruz. Şiirde geçen
farımak,
kürümek,
müneccim,
lenger,
açmaz
sözcüklerinin anlamlarının bilinmemesi anlamayı güçleştiriyor. Bu nedenle sözlüğe başvurmamız gerekiyor. Bunların anlamlarını şiire aktararak bir kez daha okuyalım.

Farımak: Aşınıp, yıpranıp işe yaramaz bir durum.
Örnek, Gönül farımaz.

Müneccim: (Ar) Yıldızlardan anlam çıkaran,

falcı; astronomi ile uğraşan.

Lenger: Kenarları yatık, geniş kap.
Örnek, Bir lenger pilav.

Şiir kişisi kalbine sesleniyor. Bu kişi bıkkın, usanmış biri özelliği gösteriyor.

Kalbine ilenmesi (kapına yağacak karları kürüyemeyecek kadar bitkin, yorgun düş) , sonra
kalbiyle hesaplaşması: kul, köle, müneccim, bıktım, kapan derdinle...

Bu sözcüklerle ozan yakınmasını da dile getiriyor.

Şiirde geçen
kalp,
kapı,
kar,
un,
kapan
sözcükleri çok anlamlı, çağrışımsal olarak kullanılmış.

Örneğin,
kar, “karmak” eyleminin buyuru biçimi; “kar kar” diye yinelenerek usanç dile getiriliyor.
Kapan, “kapanmak” eyleminin buyuru biçimi, ayrıca tuzak olarak düşünülebilir.

Sözcüklerin bu kullanım özelliğini imge olarak adlandırabiliriz..

Ayrıca şiirsel söyleme özgü yinelemelere
“ farı kalbim farı da koş aç, koş aç kar kar “
gidilmiş.

Şiirin kapalılığı işte bu özelliklerinden kaynaklanıyor.

Biçimsel özelliğine baktığımızda İlk üçlüğün tek sözcüklü dizesi dışında diğerleri eşit uzunlukta.

Şiirde iç uyakları görüyoruz:
senin / necinim / müneccim / acılar / anılar/kar...farı/ karları...

Şiir, yapı ve içerik olarak güç bir şiir.

Şiiri okur düş gücüyle değerlendirebilir. Her okurun ayrı değerlendirmeler yapması doğal.