Şiir tadında...

“Hiçbir yayınevi şiir kitabı basmak, hiçbir kitabevi şiir kitabı satmak
istemiyor, çünkü artık kimse şiir okumuyor” diyorlar.
Ama ben tam kırk yıldır, şiir okuyor ve şiir yazıyorum. Hem de bir gün
şiir kitabı çıkarıp, şair olarak anılabilme umudumu hiç yitirmeden…
Puslu, yağmurlu bir sonbahar sabahında yazıyorum bunları,
“hüznü” şiir tadında…
Türk kahvesi içiyorum yazarken,
”kokusu” şiir tadında…
Karşımda kavuniçi mandalinalar
“rengi” şiir tadında…
On beş gündür görmediğim kızım gelmiş,üniversite yurdundan
tıpkı özlemi gibi “ kavuşması “da şiir tadında…
Yaşlı anacığımı ziyaret ettim dün,
“sözleri “ kulağımda şiir tadında…
Kardeşim “günaydın” demiş internetten,
yaprakları sararmış bir ağaç fotoğrafı eşliğinde,
“selamı” şiir tadında…
Evimizin kedisi Patiş , kıvrılmış dizimin dibinde,
“masunluğu” şiir tadında…
Çocuklar oynuyorlar, parkta
“gülüşleri” şiir tadında…
Beyaz renkli, saç örgülü,yün işim duruyor sehpada
“deseni” şiir tadında…
Yılbaşı süsleri astım duvarlara şimdiden
“Noel baba,kardan adam ve geyikler” şiir tadında…
Mutfak tezgahına dizilmiş,cam kavanozlarda
kırmızı mercimek, çilek reçeli, bulgur, nane, kuru fasulye, kekik.
“duruşları” şiir tadında…
Alt kat komşumuz, Faik amca, Münir Nurettin dinliyor usulca
“dinleyişi ve Münir Nurettin’in sesi “ şiir tadında…
Bir çay demlerim şimdi ben, şiir tadında…
Şiir tadında bir kahvaltı, huzurlu bir aile sofrasında,
bir tatil günü sabahında…
Uzakta ki dostlar aklımda,
“anıları” şiir tadında…
Kısacası, kimseler okumasa da ben yazacağım hayatı,
“kederi,neşesi,acısı,karmaşası,sevinci,incinmişliği
rengi,sesi,coşkusu,duruşu,hüznü,bakışı ve süzülüp gidişi” ile.
Hep şiir tadında…
Kim bilir benim de dizelerim, sözcüklerim
dokunur bir gün, uzak bir yerlerde,
beklenmedik zamanlarda
hiç tanımadık, kimi yüreklere…
                                        Canan Beşir Bekem
                                            (06/12/2014)