Şiirlerimi kim çaldı?

İster istemez gözüm arada bir şiir bloglarına takılıyor. Nedense her okuduğum da huzursuz oluyorum.

Ağladım
güldüm
üzüldüm
sevindim...

Alt alta sıralanan kelimeler.Sadece bu kadar.Yüreğime dokunmadan geçip gidiyor. Sizce şiir bu mudur? Bu kadar sıradan ve basit midir? Derinlik yok, duygu yok, ironi yok, zerafet yok, sıcaklık yok, vurgu yok....Yok, yok, yok.Hiçbirşey yok.Buz gibi kelimeler yığını adeta.

Şiir bu ise ben neden yıllarca Karacaoğlan'ı, Pir Sultan Abdal'ı, Orhan Veli'yi, Ahmet Haşim'i, Cahit Sıtkı Tarancı'yı bayılarak okudum.Her okuduğum da neden ruhum ve yüreğim aydınlandı?Neden dünyaca ünlü bir çok şairin kitaplarını almak için harçlıklarımı biriktirdim?Yüreğine dokunmadan, seni yakalamadan şiir olur mu?

Kimler sizlere şiirin alt alta sıralanan, anlamsız ve birbirinden kopuk kelimeler olduğunu öğretti?Anlamak için kendi dilimde yazmasını beklediğim, havaalanı veya borsa tabelaları gibi...Bu hız ve teknoloji çağında kelimeleride mi kaybettik?Okumaya doyamadığım o harika edebiyat dersi kitapları tamamen mi değişti yoks

Şiir bu değildir olamaz. Şiirleri mi kimler çaldı?