Şimdi "anne" olmak var ya...

Aaaa... Nee..h! Nedenn..? Eee... Ama hep dinlerdi, bıkmadan... 

Soğuk kış günlerinde, eve döndüğümde.. Üşüyen, hafif ıslak burnumu öperdi;) Bunu ancak bir " Anne" yapabilir diye düşünürdüm. Boynuna gömülürdüm, kokusunu ciğerlerime hediye... Telaşları vardı... Hüznü, öfkesi, kaygısı... Hepsinin içinden seçer " huzur" verirdi... 

Kirpiğimin ucunda yine... Şimdi "Anne" olmak varya...