Şimdi saat sensizliğin ertesi gözleri intihar mavi...

'' Duvarlar konuşmuyor anne,

Ve açık kalmıyor hiç bir kapı...

Hani benim gençliğim nerede  '' ?

Yasaktı kasetlerdi o zamanlar el altından alırdık. Adiloş bebenin ninnisi ninnilerime karışırdı ben ağlardım duvarlar susardı. Belki de birşeyler diyorlardır ama ben duymazdım. O minik elleri avuçlarıma alır iyi ki varsın derdim gücüm, ömrüm..Ve başlardı şarkım babama söylerdim babam da bana kendim ettim kendim buldum türküsünü yollardı. Ve ben astım yüreğime hani benim gençliğimle kendim ettim kendim buldum türküsünü...

Yangın otururdu bağdaş kurup içime ben alev...ben yangın..ben ateş topu..

Döner kendime derdim ne varsa yine kendimdeydi.

'' Yalınayak koşmak istiyorum.

Saçlarım rüzgara konuk.

Yüzüm dağlara dönük...

Göğsümün çeperini ölümle sınayan esaret

Ve yüreğimi yararcasına zorlayan cesaret.

Kıyasıya vursun istiyorum...Koşmak !

Koşmak istiyorum...''

Hiç değişmedim değişime inat .

Sevgilim..sev-gil-im  ne garip geldi şimdi kim kime sevgili olabilmiş. Dokunma yanarsın diyordu dokunma....Ne dokunalacak ne dokundurtacak güç kalmaz bazen.

İşte o zamanlarımda ''beni tutma hırsımdan çatlarım. Yıllardır öyle sabrettim öyle doldum ki şimdi yanardağlar gibi patlarım'' tutulmak istemezsin. Ne zaman ele avuca sığıp tutulabildik ki?

'' Hayat nedir ki anne

Bir oyun bir masal değil mi

Bak kırıldı oyuncaklarım

Ömrüm sevdam gitti inan ben hiç büyümedim ki ''

Anneme duyurmadan seslenişlerimdi yüreğimi yüreğinde bulduğum, hele benim hiç sapanım olmadı anne ben hayatım boyunca bir tek kendimi vurdum derdin ya sen duyardın annem duymazdı ...Duyurmazdım !

Şiirlerinle , sesinle büyüdüm...

Bir gün İstanbul'da Ölü Ozanlar Derneği'nde seni görDÜM. Geleceğini duymuştum ya kim tutabilirdi beni laf aramıza kimse tutamadı. Bilindik bilinmedik şairler toplanmıştı seni arıyordu gözlerim. Ve geldin program bitmiş masalarda konuşuyordun. Yanımıza gelmen için can atıyordum. Benim dokunma yanarsınım, nazlıceylanım, gençliğim...

Sen başkaydın duruşun, konuşman, hitapların ve bana candost deyişin dünyaya bedeldi. Yabancı değildik birbirimizi görmemiş olsakta aynı yüreğin nabzıydık biz.

Arada telefonlaırmızdan hal hatır sorardık. Kitabına yazacağım candost dedin bekledim. Sesin çıkmıyordu aradım ulaşamadım. İstanbul nere o zamanlar, İzmir nere gecikmiştim beni affet !

Biz senin neler çektiğini nerden bilecektik ki ?

3 Ay sonra ...

Yeniden radyo yayınına başlamıştın. Her zaman ki gibi radyo başındaydım şiirler ahhh o beni benden galan şiirler, nefesim...

Senin sesin senin yüreğin...Ve bağlandım yayına önce gülüştük sonra dedim ki sana ben sana küstüm..

Sen de bana '' Dost dosta, Can cana küsmez Can '' dedin...

Ben o cümlede kaldım Can..

Sonra sen bu da benim sana hediyem olsun dedin ve gittin.

O cümlen gözyaşlarımla boynumun kolyesi, kulağımın küpesi oldu.

Vakit tamam değildi ..

Vakit tamam değildi..

İşte gidiyorum diyemezdin ama dedin ve gittin !

 ...duvarlar hala konuşmuyor !

 Ve seni unutmuyorum..unutmayacağım..

https://www.youtube.com/watch?v=YWd5Wp5SqDw 

Dört yanımızın inadına yüreğimin şiirlerine merhaba

Merhaba gülen mavi gözlerine..

İntihar mavisine..

Merhaba...

Maviye..

Sana..EYVALLAH.

Babama iyi bak sirenler sussun diyor kızın de...

Sizi seviyorum....

BİRAZDAN KUDURUR DENİZ..

BİRAZDAN KUDURUR ÖZLEMMMM...

 https://www.youtube.com/watch?v=eVqDH2Qjx10 

Eyvallah sana EYVALLAH.