Şimdi yalnız mısınız?

Bugün günlerden pazar. İnsanın tüm yaşam kargaşasından uzaklaşıp belki de kendi ile baş başa kaldığı ender zamanlardan biri olan bu günde, şöyle bir arkanıza yaslanıp; geçmişten günümüze bir astral geçiş yapabilmeye ne dersiniz. Tabi buna hazırsanız!

Neden derseniz; içimize gömüp bıraktığımız, üzerini de en ağır betonlarla kapattığımız o eski yaşanmışlıkları tekrar okumaya hazır olmak yürek ister.

Hiç bitmeyeceğini sandığımız ve zamanında dolu dolu yaşadığımız, o eski aşk hikayesini yeniden okuyacak kadar güçlü olamayabilir insan.

Söylenmiş onca güzel sözlerin unutulduğu, birlikte söylenen şarkıların artık dinlenmediği, belki de; yüzünün bile fotoğraf kareleriyle hatırlanabildiği o vazgeçilmez sanılan sevgili ile yeni bir zaman diliminde buluşmak; yüreğimizi acıtmak adına değil, hayatın nasıl hızla geçtiği farketmek adına bazen de gereklidir.

Bazen hatırlanan bir sevgili; bazen de ölüm şekliyle kaybettiğiniz bir yakınınız olabilir. Kaybetmiş olduğunuz kişi kim olursa olsun önemli olan gerçek ortada bir yaşanmışlık öyküsünün olmasıdır.

Hızla geçip giden hayat treninin ardından bakarken hatırladıklarınızı "yeniden yaşarken" tüm geçmişi düşüncelerinizde bir şerit misali izlediğinizde yorgun düştüğünüzü farkediyorsunuz.

Ve gözlerinizden akan yaşları farkediyorsunuz birden bire. Siz ağlıyorsunuz! Sıcaklık içinizi yakmaya başlıyor inceden inceye... Derken birden bire hıçkırıklara boğuluyor, devam eden yeniden yaşayışa ve yalnızlığınıza ağlıyorsunuz.

İşte astral geçiştesiniz şimdi;

Sizi terkeden (sebebi ne olursa olsun) kişiye isyanlar başlıyor birden. Neden yalnızsınız? sorusunu şimdi yanınızda olmayan kişiye soruyorsunuz. Nerdesin?

Aslında terkeden onlar değildi. Yaşamın kurallarıydı bizi yalnız bırakan. Belki onlarda istememişti bizi bırakıp gitmeyi.

Hayatın akışına karşı durulamaz gerçeğini bizden önce kabullenmişlerdi.

Bizler geride kalan kesim olarak unutmayı en doğru yol olarak seçmiştik. Başka ne yapabilirdik ki?

Gün gelecek ve terkeden taraf biz olacağız. İşte şimdiden başlamak üzere sevdiğimiz veya sevdiklerimiz, en önemlisi kendimiz için yapabileceğimiz ne varsa gerçekleştirelim.

Yarınlar da isyan ve gözyaşı ile anılan taraf olmamak için. Sevgi ve saygıyla, inançla ve imanla, güzellik ve şefkatle...