Sınıf Öğretmenim Annem

Bu sabah erkenden uyandırdı annem. Okula kahvaltı yapmadan gidilmez, ailecek hep beraber kahvaltımızı yapalım sonra hazırlanırsın dedi sevgiyle. Bugün okulun ilk günü. 1.sınıfa başlıyorum. Sınıf öğretmenim "annem".

Okullar açılmadan önce, annemle bu konuyu defalarca konuşmuştuk. Annem; yavrum okulda öğretmeninim evde annen.Bana okulda anne diye seslenmemeye çalış olur mu* diye hatırlattı. Okuldaki sınıf arkadaşlarından farkl ı davranmamalısın. Sonra hızlıca ekledi. 

Bugün evdeki herkes, okulun ilk günü olduğu için; yanında olmak istedi .Baban, babaannen ve teyzen de bizimle beraber gelecek. Bir an gözlerim parladı. Çok mutlu olmuştum. Tüm aile beraber bayrama gider gibi diye geçirmiştim içimden. Evden okula yürüyerek gidiliyordu. Babaannemin elini tututtum ve sordum.

Babaanneee :Sınıftaki çocuklar annemin sınıf öğretmenim olduğunu öğrendiklerinde benimle arkadaşlık yaparlar mı sence diye sordum? Babaannem: Evet yaparlar dedi.İlk sen değilsin ya! sınıf öğretmeni, annesi olan çocuk. Zamanla herkes duruma alışır diye cevapladı. İçim rahatladı. 

Okula geldiğimizde zil çaldı.    Okul müdürümüz konuşma yaptı. Sonra herkes  sınıflarına sıra halinde ilerledi. Öğretmenimiz de sınıfa bizimle birlikte girdi. İsmini büyük harflerle tahtaya yazdı. Sırayla tüm öğrenciler de isimlerini söylediler. Sıra bana geldiğinde bende ismimi söyledim.Annem :"çocuklar ; aranızda bulunan sınıf arkadaşınız Bade benim kızım" okul boyunca hep beraber çok güzel arkadaşlıklar yapacağınıza inanıyorum dedi.

Herkes dönüp yüzüme baktı. Ne yapacağımı şaşırdım. Teneffüs zili çaldığında, kiminle arkadaşlık edeceğimi hala bilmiyordum. 2. teneffüs zili çaldığında yanımdaki kızla kantine gittik. Evet birbirimizi çok sevmiştik. Onun da annesi öğretmenmiş. Ama o başka okulda öğretmenlik yapıyormuş. Ne kadar şanslısın dedi. Bende: evet şanslıyım ama; annem bana okulda tüm öğrenciler hepiniz benim için özelsiniz ve eşitsiniz dedi diye cevapladım. Nasıl yani diye sordu? çünkü annem evde annem dedim. Okulda öğretmenim.

Sınıfta tüm öğrenciler bana nasıl davranacağını bilmiyorlardı. Mesafeli duruyorlardı. Ama babanemin dediği gibi duruma alışacaklardı. Son zil çaldığında annemle beraber öğretmenler odasına gittik. Yüzüm asıktı. Hiç düşündüğüm gibi olmamıştı. Sınıfta tek bir kişiyle sohbet etmiştim. O da duruma çok şaşırmıştı. Annem yapması gereken işlerini bitirip beraber çıktık.

Annem: anlat bakalım bugün nasıl geçti diye sordu? Sıkıldım ve tek bir kişiyle konuştum dedim.Sanki diğer çocuklar konuşmak istemediler benimle dedim.. Okulun ilk günü, her şey ve herkes birbirine yabancı normal diye cevap verdi annem. Ben yarın okula gitmesem olur mu diye sordum anneme?

Eğitim yılının ilk günü böyle bir karar alırsan, okuluna ve sınıf arkadaşlarına nasıl alışacaksın dedi. Evde hep beraber ele alalım bu konuyu olur mu dedi.Bakalım baban ne der! 

Annemi çok seviyordum.Bana hiç kızmaz, bir sorun varsa veya, yaramazlık yapmışsam hatalarımı gösterirdi. Eve vardığımızda herkes anladı ki; okuldan bahsetmek istemiyorum. Ertesi günü okula gitme kararı aldım. Çünkü ben bir öğretmen kızıydım.Herkese örnek olmam gerekirdi. Annem okulda çok yoruluyordu. Çünkü sınıfımızdaki erkek öğrenciler çok yaramazdı. Annemi üzmemem gerekirdi.

İlerleyen zamanlarda okulumu,, sınıftaki tüm arkadaşlarımı çok sevdim. Herkes birbirinle çok iyi arkadaş olmuştu. Korkularım da geçti.Kimse bana: öğretmenimizin kızı demedi. Çalışkan öğrenciler arasındaydım. Sınıfımız da 2 kişi dışında tembel yoktu. Tüm veliler annemi kutluyor teşekkür ediyorlardı. Okulun örnek sınıfı ve öğretmeni seçildi annem. ilkokul boyunca anneme okulda öğretmenim diye seslenme de zorlansam da, ilkokulumu, arkadaşlarımı ve öğretmenimi hiç unutmayacağımı biliyordum.