Sinir... Sinir... Sinir...

Bu sefer ki yazımda sizlerle ortak bir yönümüzü paylaşacağız. Hayattan bezdiğiniz bir anı düşünün. İçinizden bir kaçı "Ben ne zamanhayattan zevk aldım, mutlu oldum ki, her zaman beni bezdirdi" diyeceksiniz fakat sizin sayınız diğer okuyuculara göre azınlıkta emin olun. Evet hepimizin aksiliklerin üsüste geldiği, en ufak şeylere dahi sinirlendiği hatta ve hatta bu yüzden ölümü bile istediği, yaşamının bir kenarına çekilip oturmayı tercih ettiği... vs. anları vardır. Ne yapayım? Dertmerimi kalemler ele alabiliyor kağıtlar kaldırabiliyor. Bende ancak bu şekilde sakinleşiyorum. Böyle durumlarda ne yapın, biliyor musunuz? Şöyle derin bir nefes alın. Çünkü büyük bir ihtimalle beyninizin muhteşem bir oksijen depolamasına ihtiyacı vardır. Daha sonra beyninize olumlu mesajlar göndermeye çalışın. Hatta bundan önce bütün problemlerinizi bir kağıda dökün çünkü birtek onlar dertlerinizi koşulsuz karşılıksız kabul ederler. Daha sonra bu problemlerinizin karşısına nasıl üstesinden gelebileceğinizi ama olumlamalarla yazın. Örn:Bir başarısızlığa uğradınız. Bunun sonucunda beynimize "Artık başarısız olmayacağım" yerine "Bundan sonra başarılı olacağım" mesajını vermelisiniz. Çünkü beyin "başarısız" kelimesini algılar fakat bilinçaltınız beyninizi başarısız olmaya hazırlar ve ileride o konuda büyük ihtimalle başarısız olursunuz. Demekki neymiş, bilinçaltında olumlamalar yapmak gerekiyormuş. Yoksa hayat size istediklerinizi verme konusunda cimri davranabilir. Ohh bee... Şöyle biraz kendime geldim.

Bence hayat felsefeniz şu olmalı "Benim için imkansızlar mümkün, mümkünler de kolaydır". Böylece imkansız diye birşey kalmayacağı gibi bedeniniz ve ruhunuz problemler mıknatısı olmaktan çıkacak ve hayat size gerçekten çok cömert davranacak.

Bence denemeye değer. Siz birşey kaybetmezsiniz ama ben en azından sizden bir tane kazanmış olacağım. Siz kazanılmaya değersiniz... Bunu unutmayın...