Sıradan Bir Sabah

İşte yine sıradan bir sabah.
Ben bu saatlerde yollardayım.
Dün ve daha önceki günlerin kırıntılarıyla gidiyorum.
Yollar bitmiyor.
Şekillendiremediğim geçmişimle geleceği çizebilir miyim?
Olmamışlara üzülüp neyi oluşturabilirsin?
Aynı şekillerle ne kadar farklı bir şey yapabilirsin?
Aynı yollarda başka ne ile karşılaşabilirsin?
Diğer yolları görmemekten yorulmadın mı?
Bütün bunları anlamaya çalışmak yorucu.
Yoksa anlamaya çalışmamalı mı?
Başkalarının en başta da kendinin kendine biçtiği sana olmayan elbiseyi giymeye çalışmaktan bıkmadın mı?
Belki de anlamaya çalışmak gereksiz.
Her olanı bir şekle sokmak zorunda değiliz.
Rahat bırak o zaman seni, ben de beni.
Bir daha uyan bu sabah ki gibi sıradan ama daha kararlı, daha iddialı.
Gölgelerden kurtulup çık yola...