Siren

Deniz kızlarının, gece el ayak çekildiği zaman çıkardıkları sesleri dinlemek
bazen çok ürkütücü olur.
Bazen de onların dilinden anlamak istersin.
Huzurlu bir deniz kenarı ortamında, geceyle başbaşasındır.

Sevgilini kapalı bir mekanda yalnız başına bırakıp,
kendinle başbaşa kalırsın.

Balkondan,
yat limanına bakan köşenden,
gemi kaburgalarının, rüzgarla birlikte çıkardıkları sesleri dinlersin.

Tanımadığın deniz kızlarının, acılı iniltileri gelir kulağına.

Aşk acısı çekerler, yalnızlık çekerler.
Mutsuzlıklarını anlatırlar incecik.
Sesleri,
metal ve tahta iniltilerine karışır.
Utanırlar tek başına ses vermeye.
Geceyi beklemişlerdir,
seslerini karıştırmak için.

O deniz kızlarına,
içerideki sevgilinle ne kadar mutlu olduğunu anlatmak için çıkmışsındır balkona.

Ama seninle dertleşirler.

Derler ki:

Senden mutlusu yok, biliyoruz.
Değer görüyorsun.
Göneniyorsun.
Sevildiğini ayakların yere basarak hissediyorsun bu kez.
Çok seviyorsun o adamı.
Senden değerlisi yok onun için.
Senin için de ondan değerlisi yok.
O, çok ince ruhlu.
Kendini kötü hissetmeyesin diye,
senin için çırpınıyor.
Kendisi için, bir şeyler olmasının peşinde değil.
İşte bu aşk diyorsun.


Biz mutlu olamıyoruz ama.
Sevdiklerimiz başka kollarda.
Başka kadınlar sevişiyor sevdiceklerimizle.
Hayatımızda, varlıklarıyla bize mutluluk verdiler bizim aşklarımız da.
Yalnız kaldık, zorunlu zamanlarda.
Yanımızda herkes vardı.
Sevdiceklerimiz yoktu.
Yalnız hissediyoruz bu yüzden.

Canımız yanıyor,
aklımız acıyor....
Başkaları onların tenlerine dokunabiliyor.
Bilmek görmek zorundayız.

Çok mutsuzuz....

Geçici mutluluklardan tat alamaz olduk...

Dileriz senin mutluluğun daha çoook, çok uzun olur.
Bitmesini bekle.

Sonra birlikte ağlaşırız.