Siz hangi madalyaya sahipsiniz?

Ister taniyalim ister tanimayalim bir sehitin cenazesini gordugumuzde icimiz parcalanir. Normal bir cenaze ile arasinda fark vardir. Birine Allah ragmet eglesin der geceriz. Ama digerine gelince, sehit olan asker, yada subay, astsubay bizi korurken hayatlarini kaybetmislerdir. Geride yetim cocuk, dul bir es ve acili ana, baba yillarca bu aciyi iclerinde yasayacaklardir. Butun evlerde en az bir yada birden fazla kisinin askerlik anilari yillarca dinlenilir. Aileler cocuklarini askere gonderirken davul zurna ile gonderirler, cunku asker olmanin bir serefi vardir. Bu serefi asker olanlar olunceye kadar goguslerinde gururla tasirlar. Birde asker olmaktan korkan askere girmemek icin curuk raporu alan tipler vardir. Bunlar askerlik anilari anlatilirken yaninizdan yavasca sivismanin yolunu ararlar. Cunku acaba bana da sorarlarmi askerligini sen nerede yaptin sorusu gecer iclerinden. Eger bulundugu yeri terk etme imkani yoksa kendini mesgul edecek seyler bulmaya calisir. Utancindan yerin dibine girer, eger biliyorsa arkadaslari bu askere gitmemek icin curuk raporu alan sahisi, yinede yuzune vurmazlar. Ama bu askerligini yapmamis sahis omur boyu yakasinda utanc madalyasi ile dolasir. Eger cevrenizde ya da gazetelerde okuduklarinizda eger Silahli Kuvvetlerimize saldiriliyorsa yakalarina bakiniz onlari hemen tanirsiniz. Eger sehit dusen askerlerimiz, terore kurban giden vatandasimiz hafife alinip gereken tedbir alinmiyorsa. Bu goguslerinde seref madalyasini tasiyanlari hazmedemeyen, yakalarinda utanc madalyasi tasiyanlarin basiretsizligidir.

Not: Gercekten askere gitmeye elverisli olmayan kisiler bu saptamanin disindadir. Onlari uzmek istemem, bu yazi yuzunden beni anlayisla karsilayacaklarini umit ediyorum.