Siz nasıl isterseniz öyle olsun..

Hep "anne ve babalar karşılıksız sever" derler. Ama aslında tam tersidir..

Çocuklar anne ve babalarını kim olduğuna bakmaksızın, dolaysız severler. 

Anne ve babalar çocukları üzerinden bir sürü hayaller kurar, onların hayat senaryolarını hayatları boyunca binlerce kez baştan tasarlarlar.

Hatta beklentileri öyle bir boyut alır ki; onlara ne istediklerini bile sormazlar.

Oysa çocuklar şartlar ne olursa olsun anne ve babalarını hep aynı görürler. Onlar için ebeveynlerinin  mesleği, kimliği, karakteri asla önemli olmaz..

Ve bazen sırf onların yazdıkları senaryo bozulmasın diye kendi isteklerinden vazgeçerler.

Yaşamak istedikleri şehir, yapmak istedikleri meslek hatta bazen hayatlarını birleştirdikleri insan..

Evet bir sürü evlat sırf anne babası istemiyor ya da istemeyecek diye vazgeçiyor hala aşkından..

Onların karşısına nasıl getireceğini bilemezler.

Ne de olsa evlatları herkesten, herşeyden üstündür!

Ona layık olanı bulmaz zordur!

Bazen "keşke ayaklarım yere basmasa da deli cesareti ile yaşasam" diyorum.

Ama bu imkansız biliyorum...