Şizofkolik

Rûya Başlarken :

Gözleri kadife ıslaklığıyla bakan

Soyut hayallere dalmış su kuşu.

Kirpiklerinde sabahın ayazı donmuş

Kelebeğin raksını düşlerken sessizce fısıldıyor

“ O lâlâ . . . “

Dünyayı sırtına almış götürüyor kelebeksi.

Kanatlarında rüzgârın son sevişmesi,

Göğsünde hummalı bir endişe savsaklığı atıyor.

Bu sefer gözleri güneşe kamaşık ,

Aşkı çağrıştırıyor özgürlüğü,

Ve içinden fısıldıyor.

“ Bak uçuyorum . . . “

Şizofkolik :

Poşette bir hayat elimdeki

Yaşarken haşır huşur eden.

Nefretten arınmış gecenin küflü saatinde

Nabzımda bir avuç ölüm atıyor.

Karanlık satırlarda daktilonun tuşları vuruyor

Vurdukça aklım duvarlara çarpıyor,

Ben ki aynadaki ben , bana benziyor.

Ama benzetmem biraz teşbih

Biraz da palavratolojik.

Aklım zihnime küfrediyor

Zincire vuruyor nefesimi.

Algılarım şuh ve sarmaş dolaş

Bilinmedik sebeplerle . . .

GÖKHAN CENKER