Soğukkanlı olanlar bir adım öne çıksın!

Oklar, çemberler ve spiraller; n'olacak halimiz?

Herkes, önüne ne kim çıkarsa saldırıyor; sahi, ne olacak bu haller?

Ölüme karşı beslediğin nefret, hayatım, seni bitiriyor.

Böyle hepimizden uzak nasıl yaşıyorsun, şaşırıyorum canım?

Kısa ve net, karanlık paltomu seviyorum; ben dışında hala giyen var mı, soğukta sıcak uyuyan, uyanık?

Bu dünyada her şeyin bir sonu var, bunu bilmek, kendinde bunu defalarca yaşamak; hayat olmamalı şu bakışta, bakma bana öyle soğuk, yazdan yeni çıktık, kış istemiyor ömür, hayatım!

Küçük bir odadayım, düşüncelerim iyice daraldı ve hava tükenmekte; bir pencere olsun açsaydın....

Kendine seslenen yaşı bulduysan tamamdır!

Bende her şey geçici, sen taptaze insanı buldun mu?

Onu biliyorsun, onu arayanlar hep farklı adreslerde buluyorlar; ya biz?

Kafka, hep küçük adımlarla yürüdü, desem, sen bende bir kez daha büyüklenir misin?

Şişirme kendini, lütfen hakkını vererek yaşamak için, aza indir seni.

1. Not: Elias Canetti, İnsanın Taşrası; yaşamın kendisine ait düşüncelerden...

2. Not:

Herkes kendini

bir başkası olarak arar

ve bulduğu kendiyle

kendince oynar

işin içine

yaşları da sokarak

o ağrıda.

Ş.Y.