Bir zamanlar kediydim sonra köpek

İnciraltı'nda yürüyordum, öylesine karışık renklerde.

Birisi sokuldu yanıma, tuttu elimden; bak dedi, bana iyi bak, ben bir zamanlar kediydim, sonra köpek; çok havladım, yanında miyavladım da ne oldu, işte yine ben, ben oldum!

Kuru mamaya hayır!...diye bağırdı, sen ne yiyorsan, bana da ondan ver; ben de yaşıyorum!...

Gel, dedi, şu denize yakın bir yerde biraz uzanalım, malum, yaşlandım, azıcık maviyle soluklanalım. Sana anlatacaklarım var, sen de seçildin, seçilenlerden oldun; yakında köpekleşeceksin, korkma çok uzun sürmeyecek, on on beş yıl kadar havlayacaksın, zevkli bak.

Kuyruk sallamanın tadı başkaymış.

Yıllar çabuk geçiyor, bak bana, yolum iyice kısaldı, son görevim sensin; ardından kedi olacaksın, oh ne güzel evin içinde miyavlaya miyavlaya dolaşacaksın, herkes seni kucağına alıp sevecek; ha, bu arada istediğin kucağa işeyebilirsin, neticesi çok çok da, bir tokat, al yat.

Finalde yine ben ben olacakmışım.

İlk benle son ben arasında, köpek kedi durumlarım, çok fark olacakmış. Bak, diye devam etti, çoklu yaşamak bu hayatı ayrıcalıktır, sen seçildin, kıymetlisin, aslında arada bitki olmak da vardı, mesela papatya, lakin sana fazla geleceğini düşündük, zorlamadık geleceğini; belki bir sonraki gelişinde...

1. Not: Uzandığımız yerden kalktığımda gitmişti, yattığı yerde izi duruyordu, uzun, upuzundu.

2. Not:

Bekliyorum 

köpek olmayı

ardından da kedi

havlamak ve miyavlamak

nasıl gelecek hayatıma diye

uzanmış bekliyorum 

aynı yerde

öncemle ve sonramla.

Ş.Y.