Sokağın Tavanı Kadar

Toparlayamıyorum, ne yapacağım ne edeceğim korkularımla nasıl baş edeceğim bilemiyorum aslında ama herkes beni çok güçlü hep neşeli bilirler aslına bakılırsa,sokağın tavanı kadar derdim var ama onlara ondan bahsetmiyorum, bahsedemiyorum. Onlara sokağın sonsuz maviliği oldukça bir umut olduğunu söylüyorum ama umutlarım, korkularım haklı çıkarak kırılıp dökülmesinden bıktığımı çıkmaz sokakta çıkış aradığımı anlatamıyordum.
Çıkmaz sokaklarda kalıp nereye gideceğimi ne yapacağımı bilediğim haller fazla yer almaya başlıyor.

Cesaret edip sokaktan çıkmaya çalıştığımda hep bir engel çıkıyor,aşıp geçemeyeceğim,korktuğum ve cesaretimin kırıldığı.
Bundan dolayı mıdır bilmem artık kendimden ve en önemlisi hayallerimden, umut etmekten  vazgeçtim..

Zaten benden de bir şey kalmadı,sokağının tavanındaki mavilik altında  yürüyüp hangi çıkmaza gireceğimi bilmeden insanların peşine takılıp,sahte bir gülüş ve mutlu bir görüntü takıp devam edeceğim..