Zaman

Düşünmek, kaybolmak gibi.

İçimde başka bir ben var.

Elimden gelmiyor zamanı durdurmak.

Ne çok şey kaçıyor hayattan diye düşünüyorum.

Hayat nedir ki? 

Nefes almak, görmek, koklamak mı zamanı?

Zaman koklanır mı ki? 

Sabahın kokukusuyla, akşamın kokusu farklıysa diye düşünüyorum sonra...

Gün içinde bunları yapıyorsak yaşıyoruz demek ki.

Geriye dönüp bakmak ise ne boş bir telaş, ne boş bir çaba...

Kum saatinde akan kum tanelerinden ibaretse zaman, gelecek için endişelenmek neye yarar ki?

Bilinmezlikte kaybolmanın kime ne faydası var?

An sadece ana odaklanmak gerek belki de.

Şuan yazıyor olmanın verdiği mutluluk belki de an dediğimiz akıp giden su misali...

Dinlediğim müzikteki melodiye takılmamdaki heyecansa, evet şuanda sadece andayım.

Klavyemdeki sesin verdiği huzurdayım kim bilir?

Boşa geçen her saniyeyi düşünmektense andayım, buradayım...