Sökeli Yedi Köylü

Eski Aydın Milletvekili, eğitimci şair ve yazar aynı zaman Milli Eğitim Bakanlığı Emekli Başmüfettişi M. Kemal Yılmaz için ne yazılsa, ne söylense yeridir. Emekli öğretmen Nazilli'den Etem Oruç arkadaşımız, bu değerli insana “KÜLTÜR BABA” diyor… Ne zaman postahaneye gitsem benim posta kutusunda mutlaka onun gönderdiği bir mektup, bir gazete, bir dergi, kitap v.s.  veya bir mektuba rastlarsınız. Rahatız olmasına karşın (rağmen) hâlâ kültür hizmetlerine devam ediyor. Bundan dolayı Sayın YILMAZ’A “KÜLTÜR BABA“ deyimi ona gerçekten çok yakışıyor. Geçen gün yine bana gönderdikleri arasında aşağıya aldığım “SÖKELİ YEDİ KÖYLÜ” Şiiri vardı. Gerçi bu şiir daha önce çeşitli yayın organlarında, benim Sökeli Şairler ve yazarlar- Güldeste Antolojisi’nde de yayımlanmıştı. (1998).

Aslında bu şiir, başlı başına bir destandır. Dizelerinde Söke Aslanyaylası köyü ile birlikte tüm Anadolu köylülerinin acıları, özlemleri, sevgileri, acıları, ulu çınarları, genç ve yaşlı ihtiyarların öyküleri vardır. Bu şiir tümüyle  açıklansa 400 sayfalık bir  kitabı geçer…. Geçenlerde bana armağan olarak gönderdiği bu güzel şiirini bir daha bu köşemde sizlere Sayın Yılmaz’ın selam ve sevgileriyle paylaşmak istiyorum, Söke Bağ arası Bucağına bağlı Aslanyaylası Köyü halkına da burada selam ve saygılar gönderiyor ve Ulu çınarların, bağrı yanık anaların ellerinden saygıyla öpüyorum…

Aslanyaylası köyünde

Yedi kocamış insan,

Bulutlardan bakar gibi

Süzüyordu Söke Ovası’nı yukardan

***

Ovada gül gül açmış pamuk tarlaları,

Ovada gelin, kız.

Ovada çoluk, çocuk, kızan…

Sökeli yedi köylü

Her biri yüz yaşında

Her biri ulu çınarla akran.

***

 Bereketli tarlalarda saban izi

 Yanık yüzlerine her bir kırışık.

 Sökeli yedi köylü

 Hem ölüm, hem yaşamla barışık.

***

Aslan yaylası köyünde

Düşünen yedi adam…

Bu ulu çınar, bu  su, bu hava,

Paris’te heykeltıraş Roden,

Ve Kaleli Altı Burjuva…

***

Düşün ha, düşün gayri…

Kol eğri, bel eğri,

Bacak eğri, dal eğri.

***

Aslan yaylasında yedi köylü

Bir dua gibi okuyor susmayı,

Nasıl olsa onların değil

Onlara düşmez aslan payı

Yüreklerdi dağlı ve kızıl demirle

***

Oğulları Dumlupunar’da yiğit mi yiğit…

Bir yaman kavga, şu Çanakkale,

Oğulları Anafartalar’da

Torunları Doğu’da şehit…

***

Aslan yaylasında yedi aslan, İhtiyar,

Yedisinde de kocamış, yorgun,

Yedisinde de düşünen,yaralı bir yürek var..

**

Hesabı sorulur her ölen kuşun,

Uçup gitti, vurdu o genç aslanı,

Kör olası kurşun…

***

Yaylamızda suyumuz buzlu,

Gözyaşlarımız var bizim

Koyu, acı, sıcak ve tuzlu,

***

Ne diye, ne diye?

Ne diye biz kaldık böyle geriye…

Gençlerimiz ölürken

Bize yaşamak… Bu işkence niye?

***

Dağ havasında öyle ölünmüyor kolay…

Abı hayat yaylamızın suyu

Çoktan koymuşum yüreğimden korkuyu,

Yakasına yapışmış iki ellim…

Acı haber koşar gelir de cepheden

Köye gelmez ölüm…

                            M. Kemal YILMAZ

1- Sökeli Şairler, Yazarlar-Güldeste- Haz: Abdülkadir Güler 1998-Ankara.

2- Umurlu Çiçekleri, M. Kemal Yılmaz-Aydın Kolalı Matbaası 2. Baskı.

    2006.s.188.