Sömürende mi kabahat, sömürtende mi?

Asalak geldik, asalak gideceğiz. Kabahat bizde mi ki?

Annemizin memesine asılmayla başlattığımız, yaşam sürecinde, sürekli Birilerine asılı kaldık.

Önce, askımız annemizdi. O bizi askıya aldı. Tıpkı ütülenip asılmış,

 Giysi gibi saklandık. Aman! bir şey olmayalım, diye.

Bizi her etkiden korumaya çalıştı. Baktı mı? kat izi oluştu,

Yeni den ütüledi. Ütüleyip, ütüleyip astı.

 Asılanda mı kabahat, asanda mı?  Olduğunu anlamadan bazen,

Asıldığımız yerden düştük. Kırışıp, başka olgularında, olabilirliğini

Gördük. Asılmadan, tıpkı bir şilte altına konulup, düzelmesi beklenen

Giysi gibi, kendi kendimize düzelecek, açılacaktık; Ama izin vermediler.

HAYIR, kırışamasın; Kırışırsan, biz seni dümdüz ederiz, tehditleriyle karşılaştık.

Asılmak, zamanla bize öyle bir yerleşti ki! O askıdan; YENİ askılardan,

Hiç inmedik.

Tekrar tekrar asılıp, ASALAK olarak yaşadık.

Bir türlü, BİREYLİĞİMİZİ kazanamadık. Aslında; bireyde sayılmaz, kendi kendine düşünemeyen, İNSANCIKLARDIK.

Bilemedik acıktığımızı,  üşüdüğümüzü, pislendiğimizi,

 Bilemedik nasıl yaşayacağımızı; çünkü bunları bilen, birçok bilenlerimiz vardı.

İçten gelen duygularımız, engellendi. Hep STOPLANDIK.

 Böyle büyüdük. Asalakça,  yapıştıklarımızı sömürerek;

Çoğumuz, Sömürerek EVLENDİK.

Biz sömürmekten, sömürülen, sömürülmekten bıkmadan, KALIPLAŞTIK.

Yine bilemedik, kabahatin kimde olduğunu.  Memnundu sömüren,

İşin garibi! Memnun, mutluydu sömürülen;   Çünkü tatmin edip, beğendiriyordu el âlemi; Canın son damlası ile olsa da.

 Mutluydu; bilmezken, kimin canını? Kimin canına? Feda ettiğini.

 Mutluydu; Bilmezken, Cana olan borcunu, hesabını, sorumluluğunu.

Bilinse sürer mi?  Hala! 3 gün 3 geçeli; Hatta haftaca sürüp, yıkım olan düğünler.

Bilinse, koyar mı varlığı olan, tüm varlığını, olmayan ise tadar mı? borç batağını.

Hala sömürenler alışık almaya, yok etmeye. Her şeye hazır olarak konmaya.

YOK, etme üzerine kurulan yeni yaşamlar, Hiç bir bedel ödemeden,

YOK, edilerek kurulan yuvalar.  Ana baba sırtı fark etmeden, Yeni sırtlarda yaşama koşuyor.

 Böyle yaşamların oluşturduğu Toplumda, BİREY olunamıyor. Ayaklar üzerinde dimdik durulup, sağlam basılamıyor. Her an dizler çökmeye, vücutlar eğilmeye, beyinler sömürüp, sömürülmeye hazır.

Sonuç

Sömürenler –Tatminsiz

Sömürtenler-Mutsuz(gerçekte)

İzleyenler-Ruhsuz

Ne diyelim !  hak yiyene de,  yedirtene de yazıklar olsun.

canan