Son Darbe

geç ulaşıp, doyamadığım sevdan

yalanlarının tatlı ninnisinde büyüdü

bir mevsim kadar bile değilken bu aşkın ömrü

yine de, öyle çok birikmiş ki sesin aklımda

akmıyor, akamıyor dışarı bir türlü

yapayalnızım umutsuzluğumla

köksüzlüğümle, bir yerlere tutunmaya çalışmak beyhûde

anılar, dalga dalga vurup yarıyor

yıkıyor duvarlarımı üstüme

sarmaşık gibi sarılan

kollarının çemberinde, sıkışıp kalmışım

uykuya benzer küçük bir ölüm hâli bu

gecenin içinde, gerçeğin dışındayım

karanlığın içinde, peşimi bırakmıyor gölgen

sen, dost görünen düşmanım

ensemde durmakta soğuk soluğun

gitmek için sabırsızlandığın yalancı telâşı

tatlı gülüşünle saklarken

yüreğimdeki ateşi anlayamazdın

gittiğinde, görünmez kafesler sarardı etrafımı

yeni yollara yol alamazken

yüreğimdeki göç yeni hüzünlereydi

sonu görünmeyen yolda

serâba doğru koşarken

kat kat karanlıklar açılıyor içimde

gitgide derinleşen yaradan

şerha şerha akıyor kan

akşamın bahçelerinden geçemiyor yaşam

ölüm senfonileri susmuyor kulağımda

vur artık son darbeyi ayaklarıma

bitsin bu azap

22 Ocak 2011

Hâdiye Kaptan

c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir

Güzel Sanatlara tutkulu, Türk sanat müziği hayranı, deniz ve İstanbul âşığı şiiryazar bir fâni....