Son Günün...

Düşün ki bugün son günün.

Gerçekten bugün son günün olsa, yaşamdaki son günün ne yapardın?

Son dakikalar, son saniyeler...

Bilsen ki öleceksin biraz sonra, ya da yeni bir yaşama ilk adımını atacaksın. Bırakalım sonrasını, şimdiye bakalım.

Son dakikalarını yaşadığını bilerek ne yapardın, kimleri arardın, neler söylemek isterdin onlara?

Ya da ne yapmak isterdin bir şansın daha olsa?

Neleri yeniden yaşamak ya da düzeltmek isterdin hayatta?

Eminim, asla yüzünü asıp oturmazdın.

Dertlenip tasalanmazdın geleceğe dair.

Anı yaşamaya başlar, sahip olduğun her saniyenin tadını çıkartmaya çalışırdın. Ne geçmiş, ne de gelecek çok umrunda olurdu.

Pişmanlıklar kaplardı belki biraz yüreğini.
" Keşke yapsaydım " derdin kendi kendine.
Sevip de bir türlü söyliyemediklerini hatırlardın.
Ve hayata dair daha bir çok şey...

Candan Erçetin " Anlatma sakın " adlı şarkısında ne diyordu?

" Bana anlatma sakın
Riske girseydin eğer
Yola çıksaydın eğer
Neler yapardın neler

Bana anlatma sakın
Yelken açsaydın eğer
Özgür olsaydın eğer
Neler yapardın neler

Sen iskeleye bağlı
Fırtınalardan yoksun
Tatlı rüzgara razı
Ben açık denizlerdeyim
Deniz bu belli olmaz
Huyunu seveyim

Bana anlatma sakın
Riske girseydin eğer
Yola çıksaydın eğer
Neler yapardın neler.. "

Saplanıp kalmak bir yerlerde. Ağzı mantarla tıkanmış, bir şişenin içinde yaşamak. Kendinden kaçmak, başkalarından kaçmak,yapılması gerekenlerle, yapmayı istediklerin arasında çıkışıp kalmak. Dışarıda hayallerle dolu bir dünya varken, saplanıp kalmak kendi yüreğinde, beyninin kıvrımlarında, bir yerlerde..

İhtiyacımız olan tek şey, içinde debelenip durduğumuz bu kısır döngüyü kırmak, ta ki bir şeyleri kaybetme ihtimali ve ölüm kapıya gelene dek...