Sonbahar

Sonbahar... Kahve ceketi içinde, üşümüş bir adam. Ardında bir terk ediliş var; önünde umutsuzluk, aynaya her baktığında terk edilmişliği kaldıramamış bir yalnızlık...

Öfkesini bordo atkısında saklamış bir adam... Boğazında nefessizlik... Sigara dumanı, damağında, acısı içinde...

Yağmur yemiş kaldırımlarda insanlar...
Adımlar geçmiş yollarda yapraklar...
İnsanlar içinde yalnız bir adam..
Ağlıyor..
Adam görülmüyor, sesi duyulmuyor...
Göz yaşları hiç akmamış gibi bakıyorlar. Hepsi kendi hayatlarında sıkışmış... Adamın önünden geçip gidiyorlar... Adamın içinden nefesler geçiyor derin derin...

Adam bağırıyor!Siyah bıyıklarında öfkesinin sesi yankılanıyor. Esmer teni biraz daha rüzgar istiyor, biraz daha...

Kırmızı dudakları: "Bir nefes sigara" diyor; "bir nefes daha"...

Nazik burnu öfkeyi kaldıramıyor daha fazla. Bitsin istiyor bu saçmalık! Boşalsın istiyor bu şehir.

Sonbahar... Kahve ceketi içinde, yıkılmış bir adam... Şehir çok kalabalık. Bu şehir, "acı" kokuyor.

Terk edilmiş bir adam, kaldırımlarda koşuyor. Sevdiğine uzanamayacak elleri: "Bu adam ne yapıyor"?

Ciğerleri sonbaharın ıslaklığını istiyor. Göğsü iniyor şişiyor. Bu nefesler onun, canını yakıyor.

İçten sesiyle konuşuyor sokaklarda. İnce bacakları, botları üzerinde simsiyah duruyor. Uzun ceketi, "şık" oluveriyor üzerinde. Kısa saçları şekilleniyor... Bu adama, ne oluyor?

Üzgün bir adamın "o" ışıltısıyla, elleri pantolon ceplerinde şarkılar söyleyerek adımlar atıyor... Bu adam, nereye gidiyor?_?