Soruşturma - I

Felsefesiz bir yaşam... Sorgusuz sualsiz. Ezbere bir yaşam...
Beş seçenekten biriyle sınırlanıyor mu hayat, hayatı belirleyen sınavların yanıt anahtarları gibi...

Bilgi, bildiklerimiz... Neyi, ne kadar biliyoruz ? Ne kadar sorguya çekiyoruz gördüklerimizi bildiklerimizi ve ne kadar yüzleşiyoruz kendimizle? Nasıl yaşıyoruz?

Nedir hayat? Sorumluluklar... Düşünceler, değerler, anlam dünyamız hangi şekli alıyor ?

Nelerle süslüyoruz hayatımızı? Süsleri çıkardığımızda ne kalıyor ? Yapma, ucuz yollu bir saksı bitkisi mi kalıyor geriye?

Hangi alanlarda tüketiyoruz yaşamı ve nasıl tükeniyoruz?
Ne kadar çoğaltıyoruz yaşamı?
Ne kadar üretiyoruz, daha da önemlisi ne üretiyoruz ? Kimlere kulak veriyoruz, kimden alıyoruz desteğimizi ?

"Tüccar" ve "tüketici" kimlikeriyle kuşatılmış yaşamın içinde, “harcamak"tan öte nedir düsturumuz?
Harcayacak gücü olmadığı halde...

“Ne işime yarar” bu benim diyerek bir kenara ittiğimiz felsefeye ne kadar muhtacız?

Yağmur yağıyor, tadını alamadan sel felaketlerini dinliyoruz.
Okulların açılmasını olağanüstü trafik alarmlarıyla bekliyoruz.
Kitaplarımızı, yıllar yılı öykündüğümüz kültürlerin karakterlerini deforme ederek oluşturuyoruz.
Şehit veriyoruz. Ağlıyoruz yitirdiklerimize...
“Sağolsun” diyemeyecek kadar uzaklaştırılıyoruz vatandan... İncitiliyoruz...
Bir kız çocuğunun yaşamı alınıyor her an, okuyoruz duymuyoruz.
Bir çocuk dövülüyor, dinliyoruz ama duymuyoruz.

Dizi filmlerde yaşıyoruz “aşk”ları...
Tarzı olmayan, oluşturulamayan bir “hayat tarzı” biçiliyor tek tip, ucuz bir kumaştan...
Arada çığlıklar duyulmuyor, görülmüyor resmedilen manzaramız.

Yaşıyoruz... Ezbere... Sorgusuz sualsiz... Nereye gittiğini bilmeden, rotası “birileri” tarafından belirlenen, ama anlaşılamayan.
Koşuyoruz soluğumuzun nerede kesileceğini bilmeden, öngöremeden...

“Ne işime yarar” bu benim diyerek bir kenara ittiğimiz felsefeye ne kadar muhtacız?

Sorgu zamanı... Her zamankinden daha fazla sorma zamanı... Soruşturma zamanı şimdi.