Soyunuyor güneş taşlarda

Soyunuyor güneş döşeme taşlarında
Dere ile akıyor dolunay 

Bir kuşun ilmeklerini söküyorum kanatmadan 

Yalan lekeli dudaklarınla öp beni 

Önemsiz otlar, kitaplar gibi kokuyorsun 

Bahar belirdi mi yeni bir dil çalıyor kuşlar
Esrikliktir ilkbaharın çiziktirdiği 

Sevgimiz doğuyor gündüzün sınırlarında 

Doldur dudaklarını sözle rüzgârla 

Sözcüklerimi ağacın gövdesine sürtüyorum
Kumral, iri kuşlarla yazıyorum göğü 

Savrulmasın beyaz yanların kırlarda 

Eskimiş bir yerine dokunuyorum baharın 

Uzanıp gülüşünü bir şalla örtüyorsun 

Tüylü bir geceden geliyorsun anadan doğma
Kenarın kına, yan tarafın kına 

Gökyüzünü çiz gönlüm, derelere değince 

Kim öğretti kız sana bu güzel gözleri 

(Akatalpa, Ocak 2011, Sayı: 133)