- Kategori
- Şiir
Sözün bittiği yerdeyim.
<ı>Sözün bittiği yerdeyim.
ı><ı>Acıların gereksiz hallerinde acıyı duymayacak kadar öfkeliyim!
ı><ı>Neden?
ı><ı>Ne için bu gereksiz acılar?
ı><ı>Diye sorsam.. cevabını bilmemekteyim.ı>
<ı>ı>
<ı>Yontulmamış taşın, estetiksiz hamlığında dolanıyorum böyle hallerde..
ı><ı>Sertliğim kimin umurunda;
ı><ı>Kum olmak da var ezilen hayatların seyrinde kalınca ki, boşluklar dolabilsin!
ı><ı>Kah toprakta saklı üşüyerek, kah güneşin alnında yanmakta direncim..
ı><ı>Bu gereksiz acıların balyoz seslerine kulaklarımı tıkamak istesem de, damarlarım çatlamakta.
ı><ı>Sahi öfkem nereye kadar sağırlaşacak?ı>
<ı>ı>
<ı>Ateş topu içindeki çığlıklara elim uzanamıyor..
ı><ı>Yetişemiyorum..
ı><ı>Söndüremiyorum bu ateşi.
ı><ı>Ya ben de olsaydım bu ateşin içinde?
ı><ı>Ya yanarken seyirde kalanları görseydim, en son sözüm ne olurdu acaba?
ı><ı>Timsah gözyaşlarını dökenlere inanır mıydı ki, ardımda kalanlar!ı>
<ı>ı>
<ı>Sözün bittiği yerdeyim.
'ı><ı>’Ateş düştüğü yeri yakar’’ diyenleri..
ı><ı>Bundan böyle yalancı bilmekteyim.
ı>