Spartacus: Son

Evdeki katliam muhteşemdi.

Gelelim tarih derslerimize:

İsyankarlar okuryazar değildiler ama büyük olasılıkla Kartacalı Hannibal’i biliyorlardı. Biraz daha bilselerdi, o bilgi nedeniyle kaçabilirlerdi. Alpler’i kuzeye doğru geçip, kurtulmak isteyenlerin olduğunu, kayıtlar bize söylüyor. Oralarda, malumunuz ‘barbarlar’ vardı.

Oysa, yine malumunuz gladyatörler savaşçıdır. Spartalılar’ın hatasına, Spartacus kadrosu da düşmüş: Yenemeyecekleri savaşlara girişmişler.

Tabii, acisso olarak ihanet de var ama ihanet, işbirlikçilik, kölelik ruhu hep vardır, değil mi?

Burada önemli olan ne?

Yenilip efsane olmak mı?

Yenilmeyip, bıyıkaltı gülünen ama bir tarih dersi olan bir yeni, farklı, epsilon (NEK) öykü olmak mı?

Günümüz dünyası bariz olarak global isyana gidiyor.

Peki, bu kaçıncı yenilgi olacak?

Neden tarihten ders alınmıyor?

Biraz da mecaz:

Dizideki tek taktisyen ‘Doktor’ ünvanlıdır. En önemli hain ise ‘Aşur’.

Sanki, kulağa anlamlı geliyor, değil mi?

Evet, isyandaşlarım:

Bir: Baliset gibi en ilkel silahlar bile bu savaşta olacak.

İki: Kitle yine hatalarını yapacak.

Üç: Bir başkaldırı-devrim tarihte ilk ve yalnız ilk kez sonul kazanma şahsına sahip.

Dört: Birileri çoktan kaçtı ve kurtuldu, hem de atom bombalarından ve toplama kamplarından.

Beş. Sonucu beyin belirleyecek, kas veya silah değil. Daha önce de öyleydi ama beyin statüsündekiler tarih bilincine sahip değildi.

Mezbahadayız. Ne yapacaksınız?

Son soru: Hannibal Roma’yı yok edebilirdi ama yapmadı, ya Spartacus?