Statlar, "küfürhane" mi?

Küfür, bizim kültürümüzde, ne yazık ki önemli bir yer tutar.

Kimi ailelerde, özellikle kırsal kesimde, çocukları küfre alıştırma eğlence olarak görülür.

Birkaç kişinin bir araya geldiği yerlerde, eş dost söyleşilerinde küçük çocuklar, büyükleri küfürle eğlendirir.

“Hadi oğlum, amcana bir küfret bakayım!”

“Hadi oğlum, teyzene bir küfret bakalım!”

Çocuk, küfreder; oradakiler gevrek gevrek gülerler.

Ne büyük zevk!

****

Statlar, “toplu küfürler”in yapıldığı, sanki birer “küfürhane"dir.

Statlarda, maç sırasında orada olan olmayan “mimlenmiş” kişiler/ kurumlar nasibini alır.

Küfür, sanki görselliğin “fon müziği” olur.

O bildik küfürlerden, salı gecesi oynanan Beşiktaş-Wolfsburg maçında, ikinci golden sonra, Yıldırım Demirören ve onun şahsında ailesi de nasibini aldı.

Demirören’in şu saptaması, “futbol kültürü”müzün kalitesini ne güzel gösteriyor:

“Geçen yıl iki kupa kazandığımız zaman bana ‘Büyük Başkan’ diyenler şimdi küfür etmeye başladı. Sahaya çıkıp ben mi oynayacağım? Şu maçta 2 gol atsak ‘Büyük Başkan’ olacaktım.”

*****

Futbol seyircisi, kişiler, “Öfke de bir hitabet sanatıdır.” sözünden esinlenerek, “Küfür de bir hitabet sanatıdır.” dedi mi, iş çığırından çıkmıştır.

Küfür konusunda “hasas olan”ların küfürden uzak durmaları gerekir.

Bir gün, “yakası açıklamadık küfür”lerin küfredene döneceği unutmamalıdır.

-Blogdaşımız Oktay Erol'un sitesini ziyaret etmek ister misiniz?

http://yenimuhalefetport.com/index.asp