- Kategori
- Şiir
Su döngüsü / Çevrim için temiz çevre

Resim: Sait Işık
Diş doktorum Burcu Ardıcı Çelik’e..
Yerbezini yaktıkça kirlendi gökbezi/çadır
Çekildi bulut, yağmuru unut!
Hapşırdıkça Yaratan’ın yarattığı yuva/r
Bulut kanatlı çocuk, çim çimen ağladı
Ağladıkça/ağlattıkça göreceksin nankörlüğünü
Asit yağmurları, meyve vermeyen ağaçları…
‘Sen seni bil, sen seni / Sen seni bilmezsen’
Karartırlar enseni/çevreni!..
Mahrum köyün pervazın(d)a korkuluktu ruhu/n
Toza/tezeğe tutundukça ezgilendi özgün yüz/ü
Özkıyım poyrazla(ndı), çıtır çıtır(da)dı bellek sıvaları
Hiçlik duygusu dalgalandı/sallandı
Sallandıkça sarıldı zift zifir imgesine..!
V/arlığını yüzdür(e)medi d’evrildi/d’evdilecek derine..!
Mutluluğun resmi çizildikçe yata yalıya
Tanrı’laşma isteği aşıladı para/iktidar
Esinlendi/h’öykündü, aradı cilalı zemin/aynada..!?
Yaratan’ın b/ilmiyle donansa.., bilecekti kul(luğu)…
Hangi tezgâh dokur insankumaşı?!..
Evrim çevrim mi vermiş aklı/b’ilmi?
Meteor çarpacağını kim haber vermiş Nuh’a?
Başyapıtını koydu yuvası/yuvana
Dağarcığını dağarcığına k’attı/üfledi
Kurgulanmış b/ilmi keşfetti/n Tanrı vergisi akılla…
Paraya tapındık(ça) kazan kazan uğruna
(Yaktı/k) uğruna uğru olunan yuvası/yuvan(ı)
İ hali gibi baktı her şeyi meşru sayan fosil/yürek!
Suya çizilen mutluluğun resmi/yakamozu kesti
Susuz toprak, kesek/kerpiç
Çamurlaşan siyaseti, toprağa ihaneti/n
Para/defterini dürün
Gözünü toprakla doyurmasın diye say/kaklığa gömün!
Gö(mü)tüne yılan sürün/sarılsın sarmaş dolaş..!
Ali Akdemir
16. 07. 14
Çukurova