Suçlu var mı?

Bu aralar yine kendimi suçlama modundayım. Bu duygumu birşekilde aşmam gerekiyor, ben çözümümü buldum ve neden kaynaklandığını çok iyi biliyorum.
Birçok psikolojik bozuklukların arkasında suçluluk duygusu vardır. Bilincinde olduğumuz durum zaten yeterince zordur, ancak farkına bile varmadığımız gizli suçluluk duygusu ile hayatımızı mahvederiz. Bilinç altımızda bize yasak olan birtakım inançları gerçekleştirmeye çalışmaktan psikolojik olarak rahatsızlık duyar, kaygı yaşarız.

Bu gizli duygunun insanlara anlatılması çok zordur, çünki onlar yanlış algılamalardan yanlış inançlardan kaynaklanır ve bizim farkında olmadığımız bir biçimde çok yıkıcı olabilir. Çocukken, anne-babamızın ve kardeşlerimizin hayatlarındaki olumsuzluklardan bilinçdışında inandırılırız ve inanırız... İşte; ailenin kaderinden, sıkıntılarından dolayı kendimizi suçlamak şeklinde olan bilinçdışı düşünceye gizli suç denir.

Yirmidokuz yaşındayım ve mutluluğu, başarıyı, gülmeyi, iyi şeyleri hakketmiş olduğumu, başarıyı hiç kendimde hak olarak görmedim. Sorunun kökenine inince biraz olsun rahatladım, şimdi orayı temizlemem gerekiyor. Önce sizlerin karşısında sonrada aileme bunu itiraf etmek istiyorum...

Abiciğim, canım ablalarım ve canım kardeşlerim hepinizi çok seviyorum, küçük yaşlarda anne ve babamın bana sundukları imkanlar benim seçimim değildi, lütfen bunun için anne-babamızı ne de beni suçlamayın.......

Canlarım anneciğim babacığım, erkek olarak doğmamış olmak benim seçimim değildi........
Hepinizi çok seviyorum....

İYİKİ VARSINIZ.....