Suriye ile savaş konusunda ufak bir kamuoyu yoklaması yaptım; işte sonuç!

Dün topraklarımıza düşen Esad bombaları ve akabinde bizim Esad'a gönderdiğmiz bombalardan sonra bir savaş ortamı oluştu.

Hükumet, her ihtimale karşı, diyerek Meclisten tezkere istedi ve CHP ile BDP nin muhalefetine rağmen aldı.

Ben de bu gelişmeler halk nezdinde nasıl değerlendiriliyor; halk bu işlerin ne kadar içerisinde şöyle bir yoklamak istedim.

Bu niyetle bugün öğleden sonra şöyle bir salındım şehrin içerisine...

Bizim yazılı basının yarım metrelik puntolorla verdiği savaş  manşetlerinin aksine, vatandaş nezdinde nerdeyse hiç bir sorun yok.

Yaşadığım yer, İzmir'in en AKP muhalifi semti olduğu halde, CHP'nin yaygarası ve Basının çığlıklarına rağmen insanların Suriye ile savaşı "tıklediği" yok.

Herkes o kadar işinde gücünde ki, gazetelere bile bakan yok. Her zaman uğrdağım çay ocağında çayımı içerken etrafı kolaçan ettim; ne "savaş" konusu var dillerde, ne gazeteler var ellerde...

Yani bu kadarını beklemiyordum doğrusu...ABD'nin ilk Irak işgalinde ben yine İzmirdeydim ve savaşın başladığı gün, bizim mahalle marketi, "pirinç tartmaktan parmaklarım felç oldu", diye şikayetlenmişti.

Halbuki o zaman Başbakan olan Rahmetli Özal istediği halde, o günün genelkurmay başkanı, "ben savaşmam" diyerek görevi bırakıp kaçmıştı. Yani, bugünki kadar yakın bir savaş tehlikesi yoktu.

Bugün insanımızdaki bu rahatlığı, dışardan ne kadar muhalif durursa dursun, Hükumetine olan güvene bağlıyorum ben. On yıllık AK Parti iktidarı, kendisine muhalif olan insanlara bile "güven" vermiş. İnsanlar ülkenin iyi idare edildiğinin rahatlığı içerisinde...

Böyle olmasaydı, elbette bir telaş, bir endişe; hatta bir panik yaşanbililrdi. Oysa, yukarda dediğim gibi, insanlar son derece rahat...Hatta ilgisiz...

Bu, bir ülke için iyi bir şeydir. Halkın kendini yönetenlere güven duyması, o ülkedeki istikrarı gösterir ve bu istikrar ülkeyi güçlü ve zengin yapar.

Yıllar önce, İngiltere'de yapılan bir halk röportajında, insanlara en çok neyle gurur duyuyorsunuz, diye sorulduğunda, çoğunluğun verdiği cevap şuydu: Hükumetimizin faaliyetleriyle!...

O zaman Türkiyede doğru dürüst bir Hükumet bile kurulamıyordu. Ülke siyaset gemisinin karaya oturduğu, siyaset dışı güçlerin devletin başına üşüşütüğü zamanları yaşıyordu.

Hükumetimizin faaliyetlerinden gurur duyuyoruz, diyen iİngilizlere ne kadar gıpta etmiştim o zaman...

Çok şükür ki, bugün bizler aynı şeyi söyleyebiliyoruz. Başımızda güven veren bir Hükumet var ve devletimiz artık "derinlerde iş beceren" bir devlet değil.

Biz on yıl önce başımızdan bir "efendiyi" kovduk; ayağımıza bir "hizmetkar" getirdik...

Bundan iyisi can sağlığı demeyelim de ne diyelim!